«Έπρεπε να συνεχίσω, όπως ο Άγιαξ»

• Luuk Blijboom

  NOS Sports editor

Εκεί βρέθηκε, στις αρχές Σεπτεμβρίου, μια εβδομάδα μετά το απογοητευτικό Παγκόσμιο Κύπελλο της Βουδαπέστης, όπου έπρεπε να εγκαταλείψει τον μαραθώνιο μετά από 27 χιλιόμετρα με «μπαλονάκια». Έχοντας επιστρέψει στο αφρικανικό έδαφος, με την οικογένειά του, ήταν έτοιμος να περπατήσει μια μικρή απόσταση με τα πόδια ως θεραπεία για τη βαριά καρδιά του μετά την ακούσια παράδοσή του σε ουγγρικό έδαφος.

Το είπε ο Abdi Nageeye την Παρασκευή, μέσω σύνδεσης βίντεο από τη Νέα Υόρκη, γελώντας. “Δεν έχω ξαναζήσει κάτι τέτοιο στη ζωή μου. Κοίταξα έξω και ήταν σαν να μου έλεγε ο δρόμος στον οποίο ήθελα να προπονηθώ: τι κάνεις εδώ;”

Ο κάτοχος του εθνικού ρεκόρ των 42.195 μέτρων ήταν τόσο έκπληκτος που επέτρεψε να τον κυριεύσουν αρνητικές σκέψεις. «Δεν μπορούσα να κάνω τζόκινγκ έξι μίλια».

Ο Nageeye (34) δεν είχε άλλη επιλογή από το να δεχτεί την απογοήτευση αυτού του καταραμένου Μουντιάλ και να αδειάσει το φλιτζάνι με το δηλητήριο μέχρι τον πάτο. “Στην αρχή, δεν περνούσε ούτε ένα λεπτό της ημέρας χωρίς να σκέφτομαι το Παγκόσμιο Κύπελλο. Επέλεξα συνειδητά να μην αποκλείσω αυτές τις αρνητικές σκέψεις. Δεν έβλαπτε να αφήσω τον εαυτό μου να ξεγελαστεί από τις περιστάσεις.”

Χαμογελώντας: “Έπρεπε να συνεχίσω με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Ακριβώς όπως ο Άγιαξ.”

Η διαδικασία του πένθους διήρκεσε δύο εβδομάδες, μετά από τις οποίες ο ήλιος έλαμψε ξανά σταδιακά για τον Nageeye. “Σιγά-σιγά συνειδητοποίησα ότι είμαι ένα προνομιούχο άτομο. Είμαι χαρούμενος εκεί που είμαι και ευγνώμων για τη ζωή που κάνω. Όσο περισσότερο το συνειδητοποιούσα, τόσο περισσότερο ήθελα να προπονηθώ.”

Και βλέπεις. «Δεν θυμάμαι να διασκέδασα περισσότερο στην προετοιμασία για έναν μαραθώνιο από αυτή τη φορά».

Πέρασε δύο μήνες δουλεύοντας για τον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης. Το τελευταίο μεγάλο τμήμα του έτους, που ξεκινά από τη γέφυρα Verrazano-Narrows και τελειώνει στο Central Park, έχει υψομετρική αύξηση περίπου 900 πόδια. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Nageeye υποχώρησε στους λόφους Kaptagat της Κένυας, όπου υπήρχαν συνεχείς σκαμπανεβάσματα κατά τη διάρκεια της προπόνησης αντοχής, μερικές φορές μέχρι και σαράντα χιλιόμετρα.

Ο Nageeye εκπαιδεύτηκε μόνος του στο εξαιρετικά ανώμαλο έδαφος της νοτιοδυτικής Κένυας και, με τα δικά του λόγια, καθόλου. Μετά το διάλειμμα με τον προπονητή του Gary Lough το 2022, έκανε κυρίως τα δικά του προγράμματα προπόνησης. Αυτή τη φορά τον συμβούλεψε, εξ αποστάσεως, ο Louis Delahaije.

Στο παρελθόν, ο αθλητικός επιστήμονας συνεργάστηκε με την ποδηλάτη Annemiek van Vleuten και συμβούλεψε επίσης τον πρώην κάτοχο του παγκόσμιου ρεκόρ μαραθωνίου Eliud Kipchoge.

“Συζητήσαμε την προπόνησή μου περίπου τέσσερις φορές, κατά τη διάρκεια των οποίων συζητήσαμε κυρίως τα σχέδιά μου. Έτσι δεν ένιωσα ποτέ πραγματικά μόνος.”

Η Νέα Υόρκη, ξέρει πλέον ο Nageeye, απαιτεί κάτι περισσότερο από μια απλή προετοιμασία. Το 2021, ως αναπληρωτής Ολυμπιονίκης στο Τόκιο, τερμάτισε πέμπτος. Δεν ήταν στην τάξη εκείνη την ώρα. Πολύ απασχολημένος με περιφερειακά θέματα, τώρα ξέρει.

Πέρυσι ήρθε τρίτος, όπου διακυβευόταν υψηλότερη κατάταξη. Έπεσε σε μια παλιά παγίδα αφού ο Βραζιλιάνος Daniel do Nascimento ξεκίνησε σαν τρελός και μάλιστα έτρεξε κάτω από το παγκόσμιο ρεκόρ.

“Με μπήκε πολύ στον πειρασμό η δουλειά στο κεφάλι, γιατί ο τύπος έμεινε μακριά από την οπτική γωνία για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εκ των υστέρων, αυτό με πλήγωσε πραγματικά και μου κόστισε μια υψηλότερη θέση.”

Η Νέα Υόρκη είναι απλώς ένας μαραθώνιος όπου όλα έχουν να κάνουν με τον αγώνα, ενώ σε άλλες πόλεις είναι κυρίως η ώρα. Είναι ένας από τους λόγους που ο Nageeye είναι τόσο πρόθυμος να ξεκινήσει στην Ανατολική Ακτή της Αμερικής.

“Για μαραθώνιους όπως αυτός στη Νέα Υόρκη πρέπει να είσαι έξυπνος και να έχεις υπομονή. Υπάρχει μόνο μία τακτική και αυτή είναι να επιβιώνεις. Οι γέφυρες επιβιώνουν και περιμένουν τις ευκαιρίες σου. Είναι υπέροχες αρκεί να μπορείς να ελέγξεις τον εαυτό σου”.

“Μόνο τα τελευταία τέσσερα ή πέντε χιλιόμετρα μετράνε. Είναι στην πραγματικότητα σαν να τρέχω έναν Ολυμπιακό μαραθώνιο. Έχει να κάνει με ένα πράγμα και αυτό είναι να περιμένετε, να περιμένετε, να περιμένετε. Και, στην περίπτωσή μου, να εμπιστεύομαι την τελική μου βολή.”

Το Nageeye και η Νέα Υόρκη μοιάζουν φτιαγμένα ο ένας για τον άλλον. Λοιπόν, για τον μαραθώνιο. Άλλωστε, όπως λέει και ο ίδιος, δεν έχει «τίποτα απολύτως» για την πόλη που δεν κοιμάται ποτέ.

Την Πέμπτη περπατούσε στους δρόμους αναζητώντας ένα κατάστημα όπου θα μπορούσε να αγοράσει υγιεινά τρόφιμα. Πέρασε από εμβληματικά αξιοθέατα όπως το Broadway και η Times Square, αλλά δεν ένιωθε ούτε ζέστη ούτε κρύο. Για να μην αναφέρουμε τη γραμμή τερματισμού στο Central Park.

“Το λένε πάρκο. Το μόνο που βλέπω είναι άσφαλτος και ανθρώπους με ποδήλατα που θυμώνουν όταν οδηγείς εκεί. Μόλις τελειώσω πάω κατευθείαν σπίτι. Πέρα από τον μαραθώνιο, πραγματικά δεν έχω τίποτα να κάνω εδώ”.