Νέα του NOS•
Η φροντίδα ηλικιωμένων αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό στοιχείο δαπανών για την κυβέρνηση, που ανέρχεται σε πάνω από 18 δισ. ευρώ ετησίως. Τα επόμενα χρόνια, το κόστος, η γήρανση και οι ελλείψεις προσωπικού θα αυξηθούν μόνο. Πώς προετοιμάζονται τα πολιτικά κόμματα στην Ολλανδία για όλα αυτά;
Η εμπορική οργάνωση Actiz σημειώνει ότι τα πολιτικά κόμματα δεν κάνουν σαφείς επιλογές στα προεκλογικά τους προγράμματα. “Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που έχουν δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες προσδοκίες για την υγειονομική περίθαλψη, οι οποίες δεν μπορούν πλέον να εκπληρωθούν όπως παλιά. Αυτό απαιτεί πραγματικές πολιτικές λύσεις”, έγραψε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα η Πρόεδρος Anneke Westerlaken.
Με αυτόν τον τρόπο η οργάνωση σκοπεύει στο μέλλον να είναι διαθέσιμη λιγότερη βοήθεια και ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να κάνουν και να συνεισφέρουν περισσότερα μόνοι τους. Στο μέλλον, θα απαιτηθούν περισσότερα από τα μέλη της οικογένειας και το περιβάλλον.
Δεν υπάρχει ρεαλιστική ιστορία για τη γήρανση του πληθυσμού
Η Actiz δεν είναι ο μόνος οργανισμός που βλέπει αυτό το ζήτημα ως επείγον, με αναφορές επί εκθέσεων να προειδοποιούν για τις συνέπειες της γήρανσης του πληθυσμού. Για παράδειγμα, αξιωματούχοι του Υπουργείου Υγείας κατέληξαν σε μια συμβουλευτική έκθεση ότι το να μην κάνεις τίποτα δεν αποτελεί επιλογή.
Ένα πρόβλημα είναι τα έξοδα, τα οποία σύμφωνα με τις προβλέψεις θα ανέλθουν στα 36 δισ. το 2040. Είναι όμως εξίσου επείγοντα: η ζήτηση για περίθαλψη αυξάνεται, ενώ η προσφορά δεν αυξάνεται. Για παράδειγμα, ο αριθμός των ατόμων άνω των 80 θα διπλασιαστεί σχεδόν μέχρι το 2040, επομένως χρειάζονται περισσότεροι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας. Ταυτόχρονα, όμως, η αγορά εργασίας γίνεται όλο και πιο στενή και στο μέλλον θα υπάρχουν όλο και λιγότεροι πιθανοί άτυποι φροντιστές για κάθε ηλικιωμένο.
Υποστήριξη για άτυπους φροντιστές
Τα πολιτικά κόμματα δίνουν προσοχή στη φροντίδα ηλικιωμένων στα προγράμματά τους. Πολλά γράφονται για τους άτυπους φροντιστές. Σχεδόν όλα τα μέρη θέλουν να κάνουν κάτι για να στηρίξουν τους άτυπους φροντιστές. Η ChristenUnie σημειώνει ότι αργά ή γρήγορα όλοι θα πρέπει να ασχοληθούν με την άτυπη φροντίδα, γι’ αυτό πρέπει να υπάρχει περισσότερος χώρος, λέει η επικεφαλής του κόμματος Mirjam Bikker.
“Θα πρέπει να βγαίνουν ευκολότερα. Θα πρέπει να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον καλύτερα, αλλά πώς λύνετε το πρόβλημα όταν είναι ώρα αιχμής στη ζωή σας;” Η ιατρική περίθαλψη πρέπει να παραμείνει στα χέρια των επαγγελματιών, λέει.
Πολλά κόμματα θέλουν επίσης να χτίσουν περισσότερα σπίτια για ηλικιωμένους και να μειώσουν τη διοικητική επιβάρυνση των εργαζομένων στον τομέα της υγείας.
«Δεν είναι όλα πιθανά»
Αλλά τα μέρη έχουν διαφορετικές απόψεις για το πώς θα πρέπει να είναι η φροντίδα των ηλικιωμένων στο μέλλον. Για παράδειγμα, αριστερά κόμματα όπως το SP, το GroenLinks/PvdA, το BIJ1 και το PvdD θέλουν να ανατρέψουν το σύστημα και να μειώσουν σημαντικά τις δυνάμεις της αγοράς. Αυτό καθιστά δυνατή, για παράδειγμα, την αύξηση των μισθών. Η D66 θέλει επίσης λιγότερες δυνάμεις της αγοράς.
Και μαζί με το VVD, το D66 θέλει να επικεντρωθεί σε περισσότερη τεχνολογία στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης για να αντισταθμίσει εν μέρει την αυξανόμενη έλλειψη προσωπικού.
Ο αρχηγός του κόμματος D66, Rob Jetten, αναγνωρίζει ότι πρέπει να γίνουν δύσκολες επιλογές. Για το λόγο αυτό πιστεύει ότι δεν πρέπει να ξοδεύουμε περισσότερα χρήματα για την υγειονομική περίθαλψη: “Πρέπει να οργανωθούμε περισσότερο. Δεν είναι όλα δυνατά και οι ηλικιωμένοι πρέπει να μένουν στο σπίτι για περισσότερο”.
Η μετανάστευση εργατικού δυναμικού προτείνεται επίσης ως μέρος της λύσης, για παράδειγμα από τη Volt και την BBB.
Ορισμένα μέρη, όπως το BBB, το JA21 και το PVV, θέλουν σπίτια ευγηρίας πίσω, με ή χωρίς μοντέρνα εμφάνιση. Όταν ρωτήθηκε αν αυτό είναι οικονομικά εφικτό, η Nicki Pouw-Verweij της BBB απαντά ότι επιλέγουν να επενδύσουν. «Πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητο και θα εξοικονομήσει χρήματα μακροπρόθεσμα».
Ρεαλιστική ιστορία
Τα προγράμματα των πολιτικών κομμάτων είναι γεμάτα από διαφορετικά σχέδια, τα οποία ο Actiz πιστεύει ότι είναι θετικά, “αλλά λείπει μια ρεαλιστική ιστορία για τη γήρανση του πληθυσμού και το πώς θα αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις ως κοινωνία”.