Επειδή θεωρούμε τα πρόσωπα της τεχνητής νοημοσύνης πιο «πραγματικά» από τα ανθρώπινα πρόσωπα

Είναι φωτογραφία ανθρώπου ή είναι απλώς pixel που απεικονίζουν ένα ανύπαρκτο άτομο; Πριν από λίγο καιρό, κάθε εκπαιδευμένο μάτι μπορούσε να το δει αρκετά εύκολα, αλλά τώρα η τεχνολογία έχει προχωρήσει τόσο πολύ που η διάκριση δεν μπορεί πλέον να γίνει με γυμνό μάτι.

Προχωρά ακόμη παραπέρα: τα θέματα είναι πιο πιθανό να βρουν μια φωτογραφία ενός ανθρώπου με τεχνητή νοημοσύνη παρά μια φωτογραφία ενός πραγματικού προσώπου. Από νέα έρευνα, που δημοσιεύτηκε σε επαγγελματικό περιοδικό Ψυχολογική επιστήμηφαίνεται ότι το 69,5% των πορτρέτων AI που παρουσιάζονται θεωρούνται «πραγματικά».

Για τα ανθρώπινα πορτρέτα αυτό το ποσοστό είναι πολύ χαμηλότερο, λίγο πάνω από το μισό. Οι ερευνητές το αποκαλούν αυτό «υπερρεαλισμό». το αποτέλεσμα που θεωρούμε τεχνητά δημιουργημένη πραγματικότητα πιο πραγματική από τη φυσική πραγματικότητα.

Μια σημαντική απόχρωση είναι ότι προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι αυτό συμβαίνει μόνο με πορτρέτα λευκών ανθρώπων. Αυτό σχετίζεται με το γνωστό από καιρό γεγονός ότι η τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι ουδέτερη: «οι αλγόριθμοι εκπαιδεύονται δυσανάλογα με λευκά πρόσωπα».

Τα μοντέλα AI έχουν εκπαιδευτεί πιο δίκαια

Αυτό είναι προβληματικό, λένε οι ερευνητές: «Εάν τα πρόσωπα της τεχνητής νοημοσύνης φαίνονται πιο ρεαλιστικά στα λευκά πρόσωπα από ό,τι σε άλλες ομάδες, η χρήση τους θα μπερδέψει την αντίληψη της εθνότητας με την αντίληψη του «ανθρώπου». Ως εκ τούτου, υποστηρίζουν ότι τα μελλοντικά μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης πρέπει να εκπαιδεύονται πιο δίκαια.

Η Iris Groen, επίκουρη καθηγήτρια υπολογιστικής νευροεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ και δεν συμμετέχει σε αυτήν την έρευνα, την αποκαλεί ενδιαφέρουσα μελέτη: «Το ωραίο είναι ότι οι ερευνητές αναζητούν μια ψυχολογική εξήγηση για το φαινόμενο του υπερρεαλισμού και επιστρέφουν από εκεί. στην επιστήμη των υπολογιστών».

Αυτή η εξήγηση έγκειται εν μέρει στο γεγονός ότι οι άνθρωποι θεωρούν τα «μέτρια» πρόσωπα ρεαλιστικά. Αυτό ακριβώς μαθαίνουν τα συστήματα AI (σε αυτήν την περίπτωση ο αλγόριθμος StyleGAN2): ένα αναλογικό μέσο πρόσωπο που βασίζεται στον μεγάλο αριθμό πορτρέτων με τα οποία έχουν εκπαιδευτεί.

Πώς οι άνθρωποι θυμούνται πρόσωπα

Οι ερευνητές επεκτείνουν την υπάρχουσα γνώση που εξηγεί πώς οι άνθρωποι διακρίνουν και θυμούνται πρόσωπα. «Αυτό που είναι ενδιαφέρον σε αυτή τη μελέτη είναι ότι τα άτομα χρησιμοποίησαν αυτά τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις με λάθος τρόπο», λέει ο Groen. Ένα πρόσωπο στις σωστές αναλογίες; Τότε πρέπει να είναι ανθρώπινο.

Ένα άλλο εκπληκτικό συμπέρασμα της μελέτης είναι ότι οι άνθρωποι που είναι πιο σίγουροι για τις ικανότητές τους κάνουν περισσότερα λάθη, ένα φαινόμενο στην ψυχολογία γνωστό ως φαινόμενο Dunning-Kruger. Οι συνέπειες μπορεί να είναι σοβαρές: εάν οι άνθρωποι δεν είναι πλέον σε θέση να αξιολογήσουν τι είναι η τεχνητή νοημοσύνη και τι είναι πραγματικό, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να πέσουν σε παραπληροφόρηση. Μια σημαντική εικόνα, λέει ο Groen: «Δεν χρειάζεται να εκπαιδεύετε τους ανθρώπους να διακρίνουν καλύτερα μεταξύ αληθινού και ψεύτικου. Θα ήταν πλεονέκτημα αν συνειδητοποιούσαν ότι η κρίση τους δεν είναι πάντα σωστή ».

Το ίδιο το AI μπορεί να κάνει πολύ καλύτερη τη διάκριση μεταξύ συνθετικών και πραγματικών φωτογραφιών. Ο Theo Gevers, καθηγητής Computer Vision στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, έχει αναπτύξει έναν αλγόριθμο ανίχνευσης που ονομάζεται Deepfact. Αυτό παρέχει τη σωστή βαθμολογία για τουλάχιστον το 98,7% των φωτογραφιών που τραβήχτηκαν από το StyleGan2. «Ένα σχεδόν τέλειο σκορ», λέει ο Gevers.