by Νέα του NOS•
Όχι ένα αριστούργημα, αλλά μια κατάλληλη τελική συγχορδία. Αυτή είναι η πρώτη εκτίμηση πολλών μουσικών δημοσιογράφων Ενίοτετο τελευταίο και τελευταίο τραγούδι των Beatles που παρουσιάστηκε σήμερα το απόγευμα.
Και τα τέσσερα μέλη του συγκροτήματος εκπροσωπούνται στο σινγκλ, συμπεριλαμβανομένων των αείμνηστων John Lennon και George Harrison. Μια ηχογράφηση επίδειξης του Lennon από τη δεκαετία του 1970 αποτέλεσε τη βάση για το τραγούδι, συμπληρωμένη με μια ηχογράφηση αρχείου του Harrison και το μπάσο και τα ντραμς των δύο ζωντανών Beatles, Paul McCartney και Ringo Starr.
Ακούστε το αποτέλεσμα εδώ:
Στη συνέχεια, στη δεκαετία του ’90 Ελεύθερος σαν πουλί ΚΑΙ Αληθινή αγάπη κυκλοφόρησαν, το συγκρότημα είχε προσπαθήσει ακόμη και να γυαλίσει αυτό το τραγούδι αρκετά για να κυκλοφορήσει, αλλά η κακή ποιότητα της ηχογράφησης του Lennon το έκανε αδύνατο εκείνη την εποχή. Με την τεχνητή νοημοσύνη, η φωνή του μπορεί τώρα να εξαχθεί από το θόρυβο και το παραμορφωμένο πιάνο, χάρη στην τεχνολογία που ανέπτυξε ο σκηνοθέτης Peter Jackson για τις ντοκιμαντέρ του Beatles Πάρτε ξανά.
Η χήρα του Lennon, Yoko Ono, και ο γιος του Sean έδωσαν την ευλογία τους στο έργο. Ο Τζάιλς Μάρτιν φρόντισε για τις ορχηστρικές διασκευές, όπως είχε κάνει τότε για το συγκρότημα ο πατέρας του Τζορτζ. Για να διασφαλιστεί η εμπιστευτικότητα, δεν ενημερώθηκε στους μουσικούς ότι εργάζονταν σε ένα νέο τραγούδι των Beatles.
«Θα έπρεπε να το είχαμε κάνει αυτό;» αναρωτιέται φωναχτά ο ΜακΚάρτνεϊ σε ένα μίνι ντοκιμαντέρ που έγινε για το τραγούδι. “Αλλά μετά συνέχισα να σκέφτομαι, “Περίμενε ένα λεπτό. Αν μπορούσα να είχα ρωτήσει τον John, “Θες να τελειώσουμε αυτό το τελευταίο τραγούδι σου;”, είμαι σίγουρος ότι η απάντησή του θα ήταν “Ναι!” θα ήταν. Θα το πίστευε ότι ήταν τρελό».
Το ντοκιμαντέρ για το τραγούδι:
«Δάκρυα κύλησαν στα μάγουλά μου όταν το άκουσα αυτό», αποκαλύπτει η κριτικός του BBC, Lauren Laverne. «Είναι απλά όμορφο».
“Ενίοτε Θα μπορούσε να ήταν κοινότοπο και υπερβολικό, αλλά αντ’ αυτού έγινε μια βασανισμένη, οικεία και ώριμη εξομολόγηση», καταλήγει το μουσικό περιοδικό Rolling Stone. «Θα μάθετε γιατί ο Paul δεν ξέχασε ποτέ αυτό το τραγούδι όλα αυτά τα χρόνια και γιατί δεν το άφησε ποτέ να φύγει. .”
Άλλοι κριτικοί εντυπωσιάζονται λιγότερο. “Ίσως ασήμαντο, αλλά το πραγματικό ερώτημα είναι φυσικά αν πλησιάζει την τεράστια κληρονομιά των Beatles ως μπάντας και σόλο καλλιτέχνη. Φυσικά όχι”, λέει το εμπορικό περιοδικό Variety. “Αλλά εξακολουθεί να είναι μια απροσδόκητη απόλαυση που συνδέει το τελευταίο χαλαρό τέλος του γκρουπ.”
«Επίμονη πίστη στον παλαιότερο φίλο»
Ο Αλέξης Πετρίδης θυμάται τον Τζορτζ Χάρισον να κρίνει αυστηρά τη δεκαετία του ’90:Γαμημένα σκουπίδιαείπε ο κιθαρίστας Ενίοτε. Ο μουσικός δημοσιογράφος του Guardian διαφωνεί μαζί του. «Μουσικά, η ετυμηγορία του Χάρισον είναι δύσκολο να ακολουθηθεί: το να είσαι σκοτεινή μπαλάντα για πιάνο δεν θα ξεπεράσει ποτέ Φράουλα για πάντα Ή Μια μέρα στη ζωήαλλά είναι καλύτερο από Ελεύθερος σαν πουλί Ή Αληθινή αγάπη.”
Πολλοί κριτικοί βλέπουν το τραγούδι ως την τελική προσέγγιση του ΜακΚάρτνεϊ με τον παλιό του σύντροφο στη συγγραφή Λένον, με τον οποίο τσακώθηκε για λίγο μετά τη διάλυση των Beatles. «Άκουσε ξεκάθαρα ολόκληρη την ιστορία του συγκροτήματος σε αυτό το τραγούδι, σε ένα κομμάτι που όλοι ήθελαν να ξεχάσουν», ψυχολογεί ο Rob Sheffield των Rolling Stone. «Είναι ένας φόρος τιμής στην επίμονη πίστη του στον παλαιότερο φίλο του».
Άλλοι δεν χρειάζονται τόσο βαθύ χώμα. Ο τραγουδιστής των Oasis Liam Gallagher αποκαλεί το τραγούδι παραδεισένιο και σπαρακτικό και λέει ότι, όσον αφορά τον ίδιο, οι Beatles δεν μπορούν να κάνουν κακό: «Οι Beatles θα μπορούσαν να σκάσουν στην τσάντα μου και εγώ θα έβαζα ακόμα τα γλυκά μου μέσα».
