Ο Anouk (48) κυκλοφορεί νέο άλμπουμ: «Όποιος είχε δύσκολες σχέσεις θα αναγνωρίσει τον εαυτό του στα τραγούδια»

Η επιθυμία του: να ακούσει τα πάντα με τη μία. Δώδεκα τραγούδια στη σειρά, βιώνουν τη μουσική ως ένα είδος ταινίας ακρόασης. Η τραγουδίστρια Anouk (48) έχει μερικές συμβουλές ένα απόγευμα σε ένα λόμπι ξενοδοχείου στο Άμστερνταμ: «Ξαπλώστε άνετα με ακουστικά και ένα ποτήρι κρασί. Απλώς μπείτε σε αυτό χωρίς περισπασμούς.

Παρόλο που ξέρει ότι το νέο του άλμπουμ δεν είναι για όλους. «Ή ότι αυτό θα αρέσει σε όλους. Είναι αρκετά βαρύ. Έρχονται πολλά για εσάς. Αλλά θα ήθελα ο κόσμος να το ακούσει όπως ήθελα. Παρόλο που έπρεπε να κόψω τα τραγούδια για το Spotify, όλα συνεχίζονται στο μυαλό μου».

Σκοτεινό και απειλητικό, ήπιο και λαμπερό. Η τραγουδίστρια Anouk ερμηνεύει με μια αίσθηση δράματος Η Ντίνα και ο Τζιμ , ένα ορχηστρικό και κινηματογραφικό άλμπουμ, που εστιάζει στη φαντασία. Το έγραψε και το συνέλαβε με τον Σουηδό μουσικό Martin Gjerstad, συνεργάτη του στη συγγραφή για χρόνια. Οι ηχογραφήσεις έγιναν με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Πράγας, μια έμπειρη ορχήστρα με πολλά soundtrack ταινιών στο όνομά της.

Από τον έρωτα και την έκσταση μέχρι το έντονο μίσος

Για χρόνια έχει ποικίλει μουσικά: από το πληθωρικό ροκ, μέχρι την άντληση σόουλ, στην ολλανδική απλότητα μέχρι την οικεία σύνθεση τραγουδιών. Τώρα τα κάνει όλα με ορχήστρα. Η Ντίνα και ο Τζιμ , το δέκατο τέταρτο στούντιο άλμπουμ του, πλημμυρίζει από συμφωνική χλιδή. Όπως σε μια ταινία, δύο χαρακτήρες, η Ντίνα και ο Τζιμ, περνούν καλές στιγμές και δύσκολες στιγμές σε δώδεκα τραγούδια και μια σειρά από ιντερμέδια. Από τον έρωτα και την έκσταση μέχρι το μίσος που ακολούθησε, που νιώθαμε τουλάχιστον τόσο έντονα όσο η αγάπη έφτασε στο τέλος της, μέχρι τις απελπισμένες προσπάθειες να φύγουμε και να προχωρήσουμε στη ζωή.

Είναι παραμυθένιες μελωδίες. Γλυκόπικρες χορδές. Σκούρα τύμπανα και τόνοι κέρατων. Είναι ένα μεγάλο ποπ βομβαρδιστικό, μελαγχολικό, μυστηριώδες και στοιχειώδες σαν τραγούδι του Τζέιμς Μποντ, στο οποίο η φωνή του Ανούκ ανεβάζει στα ύψη, γλεντάει και δαγκώνει. Ακόμα κι αν μερικές φορές πέφτει χωρίς υποστήριξη στις πολυτελείς ρυθμίσεις.

Το αποκαλεί γράμμα αγάπης προς τους απελπισμένους. Στο εναρκτήριο τραγούδι Από κάτω προς τα πάνω μιλάει καθησυχαστικά στον ακροατή. Αλλά ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, η Ντίνα και ο Τζιμ; Μόνο δύο άτομα, σύμφωνα με τον τραγουδιστή. «Ήμουν αυτοί. εγώ είμαι αυτοί. Είσαι ο σύζυγος μου. Οι πρώην συμμαθητές μου. Είναι οι φίλοι μου. Οι σχέσεις τους. Όλοι αυτοί είναι. Όποιος είχε δύσκολες σχέσεις, ειδικά μετά από διαζύγιο με παιδιά, θα αναγνωρίσει τον εαυτό του στα τραγούδια».

Η πρώτη σας ορχηστρική μπαλάντα ήταν το «Birds» στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision. Αυτό οδήγησε στο άλμπουμ Sad Singalong Songs το 2013.

«Το Sad Songs, παρόλο που είναι το λιγότερο εμπορικό μου άλμπουμ, είναι ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ. Μετά από αυτό δεν σκέφτηκα διάδοχο. Τα τελευταία χρόνια, αυτή η επιθυμία έχει μεγαλώσει σε συνεργασία με τον Martin. Αρχικά είναι ενορχηστρωτής και έγραψε επίσης μουσική όπερας. Και είναι μεγάλο ταλέντο. Θα έπρεπε να έχετε καρτ μπλανς για μια φορά, έχω σκεφτεί συχνά.

«Θέλαμε κάτι σούπερ κινηματογραφικό, γιατί και οι δύο αγαπάμε την κινηματογραφική μουσική. Δεν είναι η Disney, είναι ο James Bond, που είναι επίσης φανταστικό. Θα μπορούσαμε να το κάνουμε και εμείς; Δεν μας ένοιαζε τι βγήκε. Δεν χρειαζόμαστε τραγούδια στο ραδιόφωνο. Έπρεπε να το κάνουμε μια φορά.

Πότε έκανες το μεγάλο βήμα;

«Ναι, πότε θα κάνεις κάτι τέτοιο; Αυτό κοστίζει τεράστιο ποσό χρόνου και χρήματος. Και αυτό το τελευταίο είναι ένα αξιοσημείωτο πράγμα, ειδικά αν ξέρεις ότι δεν θα το κερδίσεις πίσω. Δεν βγάζω λεφτά από δίσκους πια, μόνο από παραστάσεις. Χρειάζεστε μεγάλες επιτυχίες για έσοδα ροής. Κι όμως σκέφτηκα: Πρέπει να το κάνω».

Πώς καταλήξατε στη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Πράγας;

«Λοιπόν, θα είμαι ειλικρινής, θα ήταν λογικό να ηχογραφήσω με την Metropole Orchestra. Ωραία περιοχή, καλές αίθουσες ηχογράφησης. Ωστόσο, δεν καταφέραμε να καταλήξουμε σε συμφωνία γιατί η Metropole, όπως είναι κατανοητό, θέλει να είναι μπροστά και στο κέντρο. Λειτουργεί ως εξής: είναι αυτός ο καλλιτέχνης με την ορχήστρα. Αλλά ναι, συγγνώμη, ήταν όλα ήδη γραμμένα και τακτοποιημένα. Απλώς έπρεπε να παίξουμε. Έτσι προσλαμβάνεσαι ως συγκρότημα και δεν είσαι στο εξώφυλλο του άλμπουμ.

«Η Φιλαρμονική Ορχήστρα της Πράγας ηχογραφεί συνεχώς μουσική για ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Εκεί στην Πράγα ο τοίχος είναι γεμάτος, από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών μέχρι τον Νονό. Απλά υπέροχη μουσική. Η προσέγγισή μας ήταν και κινηματογραφική. Επίσης πολύ ωραίο να επισκεφθείτε την Πράγα. Δεν είχα ξαναπάει εκεί.»

Πόσο καιρό κράτησαν οι ηχογραφήσεις;

“Τρεις μέρες. Ανάθεμα, σκέφτηκα, αυτή η ορχήστρα πρέπει να σκέφτεται: πρέπει να ηχογραφήσουμε δώδεκα κομμάτια και πέντε ιντερμέδια σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Απλώς ένιωθα ένοχος, πραγματικά δεν μπορούσα να αντέξω περισσότερα. Αποδεικνύεται ότι το κάνουν συνήθως πολλά κομμάτια σε μια μέρα. Νόμιζαν ότι ήταν ωραίο και ευρύχωρο.» (γέλια)

Μια πολυτέλεια, ηχογράφηση μαζί σας.

«Η πολυτέλεια ήταν ότι τώρα είχαμε χρόνο να βάλουμε τις δικές μας προφορές. Οπότε είμαι χαρούμενος μετά. Και η ορχήστρα επίσης, ακούσαμε. Ποτέ δεν ρωτήθηκε τόσο συχνά ο μαέστρος πότε θα κυκλοφορήσει αυτή η μουσική».

Είπες στην ορχήστρα τι είχες στο μυαλό σου;

“ΟΧΙ. Δεν άκουσαν καν το τραγούδι μου. Το τραγούδι εκεί κράτησε πάρα πολύ και, καλά, δεν είμαι πάντα ικανοποιημένος με τον ήχο μου. Αυτή η μουσική απαιτεί διαφορετική τεχνική. Πραγματικά έπρεπε να νιώσω κάθε τραγούδι. Τι κάνει Νιώθεις καλά; Θα χρησιμοποιήσω το φαλτσέτο μου εκεί; Ή μια φωνή στο στήθος; Ειδικά με τη σκέψη να το κάνω ζωντανά μια μέρα.

Τι νιώθεις τότε;

«Είναι μακριές, αργές νότες. Σε κάποια κομμάτια πηγαίνει από πολύ χαμηλά σε πολύ ψηλά, σε ένα τραγούδι. Δεν κάνω τόσα πολλά».

Έχετε ξανακάνει μαθήματα τραγουδιού;

«Όχι, θα το μάθω μόνος μου. Καθαρά συναίσθημα. Νιώθω άνετα στο στούντιο του Martin στη Σουηδία. Κοίτα, όταν τραγουδάω στο στούντιο, δεν είναι πάντα ένα ευχάριστο θέαμα, ειδικά όταν προσπαθείς να καταλάβεις τα πράγματα. Οπότε πρέπει να μπορώ να κάνω τη σκατά μου χωρίς ντροπή. Και αυτό είναι δυνατό μόνο αν νιώθω πολύ άνετα. Ότι δεν έχει σημασία πώς στέκομαι, πόση ένταση υπάρχει στο πρόσωπό μου, πόσο ζεστό είναι το σώμα μου».

Γιατί μπαίνεις εκεί μέσα με όλο σου το σώμα;

«Όταν ακούω δίσκους από το παρελθόν νιώθω ότι δεν αφήνω τον εαυτό μου να φύγει εντελώς. Ότι υπήρχαν πολλοί άνθρωποι στο στούντιο κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης και ήσασταν εκεί πίσω από αυτό το παράθυρο και κάνατε το καλύτερο δυνατό, έχοντας επίγνωση του όποιου προσώπου κάνατε. Έπρεπε λοιπόν να συγκρατηθώ. Ενώ θα μπορούσα να ήμουν πολύ πιο χλιαρός».

Αλήθεια προτιμάς να στέκεσαι όρθιος; Στην τηλεόραση σας βλέπουμε συχνά να τραγουδάτε καθισμένοι.

«Νομίζω ότι είναι εντάξει να κάθεσαι με χαμηλά κομμάτια. Καλύτερα να μείνει η φωνή σου, αλλά δεν μου αρέσει στην τηλεόραση. Μετά από μια τέτοια συνέντευξη: «καλά, πήγαινε τώρα στο μέρος σου να τραγουδήσεις». Πφφφ…. Οδηγώ με τα παπούτσια μου! Τότε προτιμώ να κάτσω και να τραγουδήσω με περιορισμένους πνεύμονες, χαχα».

Και μετά κλείσε τα μάτια σου. Τότε βλέπεις τον εαυτό σου να βυθίζεται εντελώς στη μουσική.

«Ναι, αν έχω ένα ωραίο κουδούνισμα στα αυτιά μου, μπορώ να μπω. Και μετά δεν ξέρω πια πού βρίσκομαι, δεν έχει πια σημασία αν είναι τεστ. Όταν κοιτάζω συνειδητά γύρω μου και βλέπω κάποιον στην πρώτη σειρά να με κοιτάζει, θυμώνω εντελώς. Αν και με παρακινεί και σε φεστιβάλ με νέο κοινό. Ειδικά με ανθρώπους που δεν με έχουν δει ποτέ να παίζω ζωντανά. Αυτό δημιουργεί κάποια υγιή ένταση.

Είναι λυτρωτικό να τραγουδάς συμφωνική ποπ;

“Πολύ ωραίο. Αλλά όχι σαν: ω Θεέ μου, απλώς χάθηκα σε αυτό το συναίσθημα. Οι άνθρωποι έχουν μια ρομαντική εικόνα για τη δουλειά στο στούντιο. Δεν είναι μόνο αυτό, γιατί είναι και μια επιχείρηση. Οι ξηροί καρποί υποτίθεται ότι είναι καλοί. Φοράω πολλά καπέλα ως καλλιτέχνης, παραγωγός και χρηματοδότης.

Η μουσική δεν μπορεί να σε συγκινήσει;

«Ναι, όταν γράφω. Ή όταν ακούω το τελικό αποτέλεσμα. Θα το κάνω λίγο. Αλλά η όλη διαδικασία στο ενδιάμεσο…; ΟΧΙ. Δεν πρόκειται να συμβεί. Δεδομένου ότι συνεργάζομαι με άλλους ανθρώπους, το βλέπω και από επιχειρηματική σκοπιά ως το αφεντικό του εαυτού μου. Γιατί προφανώς είμαι τελειομανής. Τότε δεν ανησυχώ πια για τα συναισθήματά μου».

Είναι εντυπωσιακό το πώς Οταν πεθάνω ξεκινήστε με το in memoriam σας.

«Λοιπόν, ποτέ δεν ξέρεις πότε είναι η ώρα σου. Βασικά τα έχω ήδη τακτοποιήσει όλα καλά. Ο κύκλος έχει κλείσει για την οικογένειά μου, αυτό με καθησυχάζει. Γράφω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου για αυτό. Δεν είμαι πραγματικά ομιλητής.

«Όταν ο σύζυγός μου Ντομινίκ άκουσε αυτό το άλμπουμ για πρώτη φορά, κατέβηκε τις σκάλες σιωπηλός. Ωραίο αλλά βαρύ, έγνεψε καταφατικά. Στη συνέχεια, τις επόμενες εβδομάδες με ρωτούσε συνέχεια αν ήμουν χαρούμενος. Πώς ένιωσα. Ξαφνικά συνειδητοποίησα: ω, ανησυχεί για αυτό το ρεκόρ».

Και μετά τον καθησυχάζεις;

«Τώρα είμαι ζωντανός, είμαι πολύ χαρούμενος. Και υπογραμμίζω πως κι εγώ είχα μια ολόκληρη ζωή μπροστά του. Έχουμε δεκαεννιά χρόνια διαφορά. Έχω περάσει πολλά με τα έξι μου παιδιά, που έχουν τέσσερις διαφορετικούς πατεράδες. Δεν ασχολούμαι πια με αυτούς τους πατεράδες, αλλά τα παιδιά μου είναι και ο πατέρας τους. Βλέπω τους πρώην μου σε αυτά. Μερικές φορές είναι πολύ διασκεδαστικό και μερικές φορές σκέφτεσαι: ουφ, ω ναι, εκεί είναι πάλι. Αυτά τα συναισθήματα λοιπόν μερικές φορές προκαλούνται.

Ο Anouk ελπίζει το ορχηστρικό του άλμπουμ «να μην εξαφανιστεί στον αέρα». Ωστόσο, θα δώσει δύο ροκ συναυλίες στο Ziggo Dome στα τέλη Μαΐου και στις αρχές Ιουνίου ( Τζιμ ) μια ενιαία μεγάλη ορχηστρική παράσταση ( Deena ) – τώρα με την Metropole Orchestra και μια χορωδία.

«Είμαι περήφανος που είμαι ακόμα εδώ μετά από τόσα χρόνια. Περιμένω τη στιγμή που θα πουν: φίλε Ανούκ, μειώνουμε τις εκπομπές. Πρέπει να μικρύνουμε. Θα έρθει εκείνη η ώρα. Το είχα στο μυαλό μου εδώ και καιρό. Τρεις φορές το Ziggo Dome: Δεν το περίμενα αυτό. Εξαιρετικός. Και σίγουρα δεν είναι φυσιολογικό για μια γυναίκα στην ηλικία μου, νομίζω».

Τι εννοείς?

«Λοιπόν, γίνεται πολύ πιο δύσκολο για μια γυναίκα σε μια συγκεκριμένη ηλικία. Το οποίο ως μεγαλύτερος μπορείς να συνεχίσεις για πολύ καιρό. Μακάρι να γίνεις γκρίζος, να έχεις μια κοιλιά μπύρας και να παραμείνεις ενδιαφέρον. Ποια Ολλανδή καλλιτέχνιδα, και δεν μιλάω για κορίτσια με σεξουαλικό ενδιαφέρον, αλλά για μια γυναίκα της ηλικίας μου, ξεπουλά το Ziggo Dome τρεις φορές με το όνομά της; Δεν τους ξέρεις».

Ούτε εγώ. Πώς συνέβη?

“Δεν ξέρω. Είδατε αυτά τα σχόλια στο σόου της Blondie σε ένα φεστιβάλ; Δεν είναι πια για τη μουσική, είναι απλώς η εμφάνιση και η μετάβαση.”

Γι’ αυτό είσαι πάλι τόσο σούπερ εκπαιδευμένος;

«Όχι, πρέπει να το κάνω μόνος μου. Μου αρέσει να φροντίζω τον εαυτό μου. Αυτό με κρατάει ψυχικά δυνατό. Ποτέ δεν ήμουν για κοντά τοπ ή φούστες. Από τη στιγμή που άρχισα να παίζω άκουσα: βυζιά! Δείξτε τα βυζιά σας. Το άλλαξα όταν ήμουν αρκετά μικρός, έκοψα τα μαλλιά μου, έκανα τα ρούχα μου πιο δροσερά, όχι σέξι. Ήθελα η μουσική μου να θεωρείται πιο σημαντική από την εμφάνισή μου. Πρέπει να τους αναγκάσεις να σε ακούσουν.