Τέλος μιας παρέας – Alessandro Lubello

Από τις 6 Νοεμβρίου, το WeWork άνοιξε τις πόρτες του στο coworking, καθώς διαπιστώθηκε η αφερεγγυότητα του και ακολουθήθηκε από τη διοικητική διαδικασία του κεφαλαίου 11 του νομοθετικού πλαισίου. Ο διοικητικός βοηθός του David Tolley αξίζει το 90% της πίστωσης που δόθηκε στο WeWork και έχει γίνει δεκτός για μετατροπή σε ελάχιστη πίστωση σε δολάρια. Η αρχή του έτους είναι η αρχή της διαδικασίας εκκίνησης. Μόλις πριν από τέσσερα χρόνια, το 2019, η εταιρεία που ιδρύθηκε το 2010 από τους Adam Neumann και Miguel McKelvey είχε αποτίμηση ρεκόρ 47 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Επιπλέον, όλα κατέρρευσαν, εξ ου και το βάρος της υπερβολικής επέκτασης που είχε οδηγήσει σε πάρα πολλές καταστροφικές επενδύσεις.

Τα χρόνια που προηγήθηκαν του 2019, η WeWork, πεπεισμένη ότι θα συνεχίσει να αναπτύσσεται για μεγάλο χρονικό διάστημα, είχε νοικιάσει πολυάριθμες εγκαταστάσεις με ακριβά και μακροπρόθεσμα συμβόλαια, επενδύοντας δισεκατομμύρια δολάρια. Προσέχω πολύ να μην ανησυχώ για το 2020 λόγω της πανδημίας Covid-19 που προκαλεί την ταχεία εξάπλωση της κατάστασης. Ήδη στα τέλη του 2019, ωστόσο, οι μέτοχοι είχαν απολύσει τον Διευθύνοντα Σύμβουλο Neumann μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να γίνει δημόσια και υπερβολικά περιστασιακή διαχείριση (για παράδειγμα, είχε χρησιμοποιήσει κεφάλαια της εταιρείας για να επενδύσει στον τομέα της πισίνας τεχνητών κυμάτων για σέρφερ και να εξοπλιστεί με ιδιωτικό αεροπλάνο).

Τα μέτρα ανάκαμψης της νέας διοίκησης, ωστόσο, ακυρώθηκαν με την έλευση της πανδημίας και, στη συνέχεια, από την αδυναμία ανάκαμψης της αγοράς μετά το τέλος των περιορισμών. Εφόσον ενδιαφέρεστε να αγοράσετε τα χρήματά σας στο 80%, θα σας ενδιαφέρει να δείτε το μέλλον του WeWork στο 98% (από τις 3 Νοεμβρίου στα 45 εκατ. ευρώ). Η περιουσία του ανέρχεται σήμερα σε δεκαπέντε δισεκατομμύρια δολάρια και τα χρέη του ανέρχονται σε 18,6 δισεκατομμύρια.

Το WeWork συνεχίζει να αναπτύσσει τις δεξιότητές του με τη μορφή ενός προσωπικού ταξιδιού – εργαζόμενος ή ελεύθερος επαγγελματίας – που ακολουθείται από τη δική του εργασία: σε αντάλλαγμα για μια μηνιαία αμοιβή εξασφάλιζε μπύρα, καφέ και σνακ, άνετα έπιπλα, κοινωνικότητα και διάφορες ανέσεις σχεδιασμένες για όσους χρειάζονται ένα γραφείο. Η αποστολή του ήταν «να εφεύρει εκ νέου την κοινωνικότητα, να οικοδομήσει έναν διαφορετικό τρόπο εμπειρίας της εργασίας», γράφει ο Stefano Feltri στο Micro, τη νέα στήλη που ξεκίνησε σήμερα στην Internazionale. Η κατάρρευση των τελευταίων ημερών, υπογραμμίζει ο Guardian, «είναι η συνέπεια μιας διπλής κρίσης».

Τελικά, το τελικό αποτέλεσμα είναι το οικονομικό κόστος, ακόμη και το κύριο φαγητό είναι ανίκανο για το τελικό αποτέλεσμα. Κατά την εποχή WeWork του 2019, η πρώτη διαδικασία εγκατάστασης και εκκίνησης στο Μανχάταν, σε μια εποχή που η Silicon Valley επενδύθηκε σε νέες εξελίξεις. Σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι γίνεται προσπάθεια να μπουν στο χρηματιστήριο, οι τράπεζες της Wall Street έχουν σημάνει συναγερμό αφού έριξαν μια ματιά στους λογαριασμούς και παρατήρησαν τις υπερβολές του CEO Neumann. Το WeWork, ωστόσο, είχε επιβιώσει χάρη στη χρηματοδότηση (πάνω από δέκα δισεκατομμύρια δολάρια) από τη Softbank, το fund που διαχειρίζεται ο Ιάπωνας επενδυτής Masayoshi Son.

Το 2021 κατάφερε ακόμα να κάνει το ντεμπούτο της στη Wall Street, αλλά στο μεταξύ είχε εκραγεί η δεύτερη μεγάλη κρίση που γονάτισε οριστικά το επιχειρηματικό της μοντέλο: η αναταραχή στη δουλειά γραφείου που προκλήθηκε από την πανδημία. Το 2020, ξαφνικά ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων εμποδίστηκε να μετακινηθεί και να κάνει άλλα πράγματα στο γραφείο. Αλλά, πάνω απ’ όλα, όταν καταργήθηκαν όλοι οι περιορισμοί, ο κόσμος και ο τρόπος εργασίας είχε πλέον αλλάξει οριστικά: με την εμφάνιση της υβριδικής εργασίας (εν μέρει προσωπικά και εν μέρει εξ αποστάσεως) δεν υπήρχε πλέον ανάγκη για τους ίδιους χώρους με τον ρυθμό. .

Επιστρέφοντας στους Financial Times, «οι τολμηροί επιχειρηματίες όπως ο Neumann και ο Son συνήθως δεν κάνουν μαθήματα Λατινικών. Δεν είναι μεγάλοι κατασκευαστές ακινήτων ή οι χρηματοδότες τους. Διαφορετικά, θα είχαν σκεφτεί το γεγονός ότι, αν και η λέξη γραφείο συνδέεται γενικά με ένα κτίριο, ο λατινικός όρος από τον οποίο προέρχεται – officium – έχει ελάχιστη σχέση με ένα φυσικό μέρος, αλλά υποδηλώνει μια εργασία, μια υπηρεσία ή μια θέση. “.

Εν τω μεταξύ, δεν είναι η πρώτη φορά που τα οικονομικά κέντρα της οικονομίας σημειώνουν επιτυχία εδώ και δεκαετίες, τόσο που την τοπική οικονομία, τη δημιουργία εμπορικών και δημοσιονομικών δραστηριοτήτων, θα ακολουθήσει μια σχέση βασισμένη στο ταλέντο και το κεφάλαιο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, γράφει η Wall Street Journal, σήμερα βλέπουμε μισοάδεια κτίρια γραφείων που ελπίζουν να γλιτώσουν από την κατεδάφιση με την έναρξη της εποχής της εξ αποστάσεως εργασίας. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα αστικά κέντρα «αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη μεταμόρφωση των τελευταίων πενήντα ετών. Ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι, ωστόσο, εκτιμούν ότι θα χρειαστούν χρόνια και δισεκατομμύρια δολάρια για να μετατραπούν οι περιοχές γραφείων σε νέες περιοχές όπου οι άνθρωποι μπορούν να ζουν, να εργάζονται, να μεγαλώνουν οικογένειες και να παίζουν».

Η Μινεάπολη καθιέρωσε πάντα μια σειρά φορολογικών κινήτρων για να ενθαρρύνει τη μετατροπή των γραφείων σε διαμερίσματα και εξετάζει το ενδεχόμενο δημιουργίας μιας εξ ολοκλήρου πεζοδρομημένης περιοχής. Αλλά αυτά τα μέτρα είναι μόνο ένα μικρό μέρος των προσπαθειών που απαιτούνται για να κάνουν όλους τους ανθρώπους να θέλουν να ζουν στο κέντρο της πόλης. Πριν από πενήντα χρόνια η πόλη της Μινεάπολης κατεδάφισε πολλά χαμηλά κτίρια κοντά στο κέντρο της πόλης για να δημιουργήσει χώρο για χώρους στάθμευσης για νέα κτίρια γραφείων. Ο Jacob Frey, δήμαρχος της Μινεάπολης, τονίζει, ωστόσο, ότι η πόλη δεν έχει άλλη επιλογή από το να προσπαθήσει να αλλάξει. «Τα κέντρα των πόλεων», είπε, «θα είναι πάντα μια φυγόκεντρη δύναμη. Πρέπει να αλλάξει ο τρόπος που τους βλέπουμε».