by Τι τρομερά ανασφαλής ύπαρξη πρέπει να έχουν οι υπάλληλοι της βιομηχανίας τυχερών παιχνιδιών. Τους τελευταίους μήνες, δεν πέρασε ούτε μια εβδομάδα στο Gamer.nl χωρίς ιστορία για μια σειρά απολύσεων σε έναν εκδότη ή στούντιο. Πώς μπορεί ένας κλάδος που βασίζεται στο πάθος των εργαζομένων του να αντιμετωπίζει αυτούς τους ανθρώπους τόσο απρόσεκτα;
Δεν υπάρχει τέλος στους υπερθετικούς για τη φετινή χρονιά του gaming, και δικαίως: πόσα υπέροχα παιχνίδια κυκλοφόρησαν το 2023. Χαίρομαι που βρήκα χρόνο για παιχνίδια όπως το The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom , Final Fantasy 16, Super Mario Bros. Wonderland και Starfield. Η λίστα υποχρεώσεων είναι πολλές φορές μεγαλύτερη. Μπορούμε να αναλογιστούμε αυτό το smörgåsbord των απολαυστικών εκδόσεων και να το κάνουμε τακτικά, αλλά ταυτόχρονα νιώθω όλο και μεγαλύτερη ντροπή με κάθε έπαινο. Ενώ απολαμβάνουμε όλη την ομορφιά μαζικά, υπάρχει ένα πραγματικό πεδίο μάχης μέσα στα στούντιο που προσφέρουν αυτές τις εικονικές εμπειρίες με αίμα, ιδρώτα και δάκρυα.
τηγανιτές πατάτες
Μια μικρή περίληψη είναι απαραίτητη για να δοθεί μια επισκόπηση της τρέχουσας κατάστασης Δείξε κατανόηση. Το τελευταίο θύμα είναι ο Bungie, ο οποίος φέρεται να απέλυσε περίπου 100 άτομα, συμπεριλαμβανομένου του θρυλικού συνθέτη Michael Salvatori. Μέσα στο PlayStation, πολλά στούντιο έχουν βάλει τους υπαλλήλους στο τετράγωνο. Για παράδειγμα, ένας άγνωστος αριθμός απολύσεων έχει επιβεβαιωθεί στην εταιρεία ανάπτυξης της Dreams Media, Molecule, στα στούντιο της Sony στο Σαν Ντιέγκο, και σύμφωνα με επίμονες φήμες, η ναυαρχίδα του προγραμματιστή Naughty Dog δεν θα βγει αλώβητος επίσης.
Η Sony δεν είναι σε καμία περίπτωση ο μόνος εκδότης όπου οι μάρκες έχουν πέσει. Νωρίτερα φέτος, η Microsoft απέλυσε περίπου δέκα χιλιάδες (!) υπαλλήλους, συμπεριλαμβανομένων ανθρώπων που εργάζονται σε στούντιο παιχνιδιών. Η Epic Games έχει κάνει σημαντικές περικοπές στη βάση των εργαζομένων της, η Embracer κλείνει ή πουλά στούντιο μετά από στούντιο (συμπεριλαμβανομένων των Volition, δημιουργών του Saints Row), η Telltale αφήνει τους ανθρώπους να φύγουν, η Unity αντιμετωπίζει απολύσεις, η Ubisoft απολύει έως και εξήντα υπαλλήλους, Η CD Projekt Red σφίγγει τη ζώνη της… και θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε έτσι για λίγο ακόμα. Το θέμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο.
(Όχι) εμφανίσεις
Δεδομένης της μεγάλης ποικιλίας των εταιρειών που αναφέρθηκαν παραπάνω, φαίνεται ότι σχεδόν κανένας προγραμματιστής ή εκδότης δεν θα μπει αλώβητος το 2024. Η βιομηχανία τυχερών παιχνιδιών ανέφερε πρόσφατα ότι αυτό οφείλεται στο τρέχον οικονομικό κλίμα, το οποίο προκαλεί βραδύτερη ανάπτυξη και αυξημένο ανταγωνισμό, καθώς και διαρκώς αυξανόμενο κόστος παραγωγής. Μάλλον δεν βοηθάει το γεγονός ότι οι εταιρείες έχουν κερδίσει πολλά χρήματα τα τελευταία χρόνια προσλαμβάνοντας υπαλλήλους και αγοράζοντας άλλες εταιρείες επειδή ήταν τόσο φθηνό εκείνη την εποχή.
Νομίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η φαινομενική απροσεξία με την οποία γίνεται αυτό. Σίγουρα, το τμήμα επικοινωνίας στέλνει ένα θλιβερό δελτίο τύπου, αλλά μου φαίνεται ότι αυτή η βιομηχανία – ή τουλάχιστον οι άνθρωποι στην κορυφή – δεν φαίνεται καν να έχουν αναζητήσει λύση. «Είναι μέρος της βιομηχανίας παιχνιδιών», είναι το σλόγκαν που ηχεί στο μυαλό μου όταν βλέπω άλλο ένα σπαρακτικό tweet από ένα μεγάλο στούντιο ανάπτυξης. Οι εταιρείες μπορεί να έχουν μια λυπημένη όψη, αλλά στο ίδιο μήνυμα προωθούν αμέσως τα επερχόμενα προϊόντα τους. Για να μην αναφέρουμε μια σειρά απολύσεων την τελευταία μέρα του μήνα, ώστε οι συνθήκες εργασίας να ισχύουν μόνο για μία ημέρα. Απλώς είναι business as usual.
Υπάρχουν μικρά φωτεινά σημεία στον ορίζοντα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου τα δικαιώματα των εργαζομένων είναι πολύ πιο αδύναμα από ό,τι εδώ, όλο και περισσότεροι προγραμματιστές παιχνιδιών φαίνεται να δείχνουν ενδιαφέρον να γίνουν μέλη ενός συνδικάτου. Ένα τέτοιο σωματείο υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων, κάτι που είναι ουσιαστικό με τα παραπάνω παραδείγματα. Ένα συνδικάτο μπορεί να μην εμποδίζει τις απολύσεις, αλλά μπορεί να κάνει τις απολύσεις λίγο πιο επιεικές. Τότε οι εργαζόμενοι θα πρέπει να παλέψουν μαζικά για το δικαίωμα δημιουργίας συνδικάτων, γιατί η επανάσταση δεν θα έρθει από τους ίδιους τους εργοδότες.
Μη βιώσιμη κατάσταση
Και εκεί βρίσκεται το πρόβλημα. Εναπόκειται στους μεγάλους παίκτες του κλάδου να ξεκινήσουν την αλλαγή, γιατί μόνο αυτοί μπορούν να το κάνουν σε μεγάλη κλίμακα. Τα στελέχη του στούντιο παιχνιδιών και οι εκδότες που ελέγχουν αυτά τα στούντιο πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η τρέχουσα κατάσταση δεν είναι βιώσιμη. Η άπειρη ανάπτυξη δεν γίνεται, όσο κι αν επιμένουν σε αυτήν οι μέτοχοι. Δεν μπορεί κάθε παιχνίδι να δικαιολογήσει έναν χρόνο ανάπτυξης έξι ετών και έναν προϋπολογισμό 220 εκατομμυρίων δολαρίων, επειδή δεν μπορεί κάθε παιχνίδι να κερδίσει το ίδιο ποσό την εβδομάδα κυκλοφορίας του. Δεν υπάρχει χώρος για εκατό επιτυχημένα ζωντανά παιχνίδια υπηρεσίας.
Οι διευθύνοντες σύμβουλοι, οι έμποροι και οι διευθυντές δεν δημιουργούν τα αγαπημένα μας παιχνίδια, παρόλο που έχουν το ίδιο δικαίωμα στην ασφάλεια της εργασίας και στις δίκαιες συνθήκες εργασίας. Όχι, είναι οι προγραμματιστές. Οι ίδιοι προγραμματιστές που έπαιξαν κάποτε ένα παιχνίδι που την άγγιξε τόσο πολύ που ήθελε να μάθει τη χειροτεχνία. Οι ίδιοι προγραμματιστές που πλέον αντιμετωπίζονται σαν επιτραπέζια σκεύη μιας χρήσης. Χωρίς αυτά, χωρίς παιχνίδια και χωρίς παιχνίδια, κανένα μεγάλο περιθώριο κέρδους στο τέλος της χρήσης. Ελπίζω όλοι οι απολυμένοι προγραμματιστές να τελειώσουν καλά. Ας ελπίσουμε ότι αυτή η «απίστευτα όμορφη χρονιά gaming» δεν έχει σβήσει το πάθος για το μέσο που καίει στην καρδιά τους.
