by Τα καλά παιχνίδια εικονικής πραγματικότητας είναι ένα σπάνιο αγαθό. Οι ίδιοι τίτλοι βρίσκονται στην κορυφή των charts εδώ και χρόνια, με λίγους μόνο άξιους αμφισβητίες κάθε χρόνο. Ο σημερινός αμφισβητίας είναι η Archiact, η οποία εμβαθύνει στα έργα του διάσημου Αμερικανού συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Isaac Asimov με το Journey to Foundation. Μπορείτε να διαβάσετε εδώ αν το Journey to Foundation αδικεί τα βιβλία του.
Αναλαμβάνετε το ρόλο του πράκτορα Γουάρντ, ενός σκληρού πράκτορα της Επιτροπής Δημόσιας Ασφάλειας. Αυτή η όχι εντελώς καθαρή οργάνωση είναι στην υπηρεσία της Γαλαξιακής Αυτοκρατορίας για τη διατήρηση της τάξης. Η κόρη του κυβερνήτη λείπει, οπότε πηγαίνετε να ερευνήσετε. Σύντομα θα αποκαλύψετε μια συνωμοσία που απειλεί το μέλλον ολόκληρου του σύμπαντος. Το Story είναι το μεγάλο πλεονέκτημα του Journey to Foundation, και αυτό προφανώς έχει να κάνει με το εξαιρετικό πηγαίο υλικό. Αυτό δεν είναι απλώς ένα απλό παιχνίδι σκοποβολής. Όχι, έρχεσαι διαρκώς αντιμέτωπος με πολιτικά παιχνίδια και ανατροπές πλοκών που έχουν και μεγάλο συναισθηματικό βάρος.
Μπορείτε να προσαρμόσετε πλήρως την ιστορία σύμφωνα με τις προτιμήσεις σας. Σημαντικές στιγμές συναντώνται συχνά κατά τη διάρκεια μη γραμμικών αποστολών. Εκτελώντας συγκεκριμένες ενέργειες ή επιλέγοντας επιλογές κατά τη διάρκεια του διαλόγου, μπορείτε να αλλάξετε το μέλλον. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει στην ενίσχυση της Γαλαξιακής Αυτοκρατορίας ή στην πτώση της οργάνωσης. Οι επιλογές αισθάνεστε σημαντικές και όχι μόνο έχουν άμεση συνέπεια, αλλά νιώθετε και τις συνέπειες σε μεταγενέστερα επίπεδα.
Όσο ευρεία κι αν είναι η ιστορία, τόσο πιο περιορισμένο θα είναι το gameplay. Είστε πάντα περιορισμένοι σε στενούς, γραμμικούς χώρους όπου λύνετε κυρίως γρίφους. Επισκέπτεστε πολλά διαφορετικά μέρη, αλλά όλα φαίνονται εξίσου μικρά. Τα στοιχεία παιχνιδιού που συναντάτε προέρχονται από άλλα παιχνίδια. Αυτό από μόνο του δεν είναι πρόβλημα, αλλά ελάχιστα πρωτότυπα προστίθενται και το αποτέλεσμα είναι επίσης μέτριο. Σκεφτείτε ιδιαίτερα τα τρισδιάστατα παζλ όπου πρέπει να μετακινήσετε αντικείμενα για να φτάσετε στον σωστό κώδικα ή πολύ μεγάλους τοίχους για να σκαρφαλώσετε. Όλοι έχουμε δει ότι λειτουργεί πιο ομαλά σε παιχνίδια όπως το The Climb ή το I Expect You To Die.
Οι εφαρμογές VR χρησιμοποιούνται έξυπνα μέσω των πολυάριθμων χειρονομιών που μπορείτε να κάνετε για να κατευθύνετε συνομιλίες. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι η χρήση των νοητικών σας δυνάμεων. Ο Ward είναι παραφυσικός και μπορεί να επικεντρωθεί στα εγκεφαλικά κύματα των περαστικών. Απλώνοντας τα χέρια σας και περιστρέφοντας τα χέρια σας, μπορείτε στη συνέχεια να ρυθμίσετε με ακρίβεια τη νοητική σύνδεση, σαν να ψάχνατε για έναν ραδιοφωνικό σταθμό. Οι πληροφορίες που αντλούνται από την ανάγνωση μυαλού μπορούν να αξιοποιηθούν χρήσιμα κατά τη διάρκεια των επόμενων συνομιλιών.
Όταν δεν είστε μπερδεμένοι, οι μάχες ξεσπούν περισσότερες από μία φορές. Η δράση αποτελείται αποκλειστικά από πυροβολισμούς με το όπλο σας. Η μάχη αφορά κυρίως την αναζήτηση τακτικών κρυψώνων από τα οποία μπορείτε να έχετε μια ξεκάθαρη οπτική γωνία ενάντια στους αντιπάλους σας. Με τον καιρό θα μπορείτε να αναβαθμίσετε το όπλο σας για να πυροβολείτε πιο γρήγορα ή να στοχεύετε με μεγαλύτερη ακρίβεια. Δυστυχώς, οι εχθροί είναι μερικές φορές πλήρη σφουγγάρια, γεγονός που κάνει τις μάχες λίγο υπερβολικές. Τελικά θα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τις νοητικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια της μάχης για να παγώσετε ή να σκοτώσετε εχθρούς. Αυτές οι αναβαθμίσεις είναι διασκεδαστικές, αλλά απλώνονται σταδιακά σε όλη την ιστορία, χωρίς να καταβάλλετε πραγματικά την προσπάθεια να τις πραγματοποιήσετε.
Τεχνικά, το Journey to Foundation είναι ένα παιχνίδι που αποτυγχάνει να ξεπεράσει τη μετριότητα. Ειδικά τα NPC ζωντανεύουν τους μάλλον άδειους χώρους. Πραγματικά σε κοιτούν και σε ακολουθούν με το κεφάλι τους. Αυτό σας κάνει να αισθάνεστε πολύ παρόντες στο δωμάτιο και είστε εξαιρετικά ενήμεροι για όλα όσα κάνετε. Όταν όμως εμφανίζεται το περιβάλλον χρήστη και πρέπει να κάνετε μια επιλογή στη συνομιλία, το παιχνίδι δείχνει ξανά τη λιγότερο όμορφη πλευρά του. Η διεπαφή χρήστη είναι μάλλον επιφανειακή και δεν ανταποκρίνεται πάντα αμέσως όταν κάνετε κλικ σε κάτι, γεγονός που κάνει τις μεγαλύτερες συνομιλίες ιδιαίτερα απογοητευτικές. Μερικές φορές η εικόνα τραυλίζει και θα μπορούσαμε να σπρώξουμε τα χέρια μας μέσα από στερεά αντικείμενα όπως τοίχους ή πόρτες, κάτι που προφανώς δεν βελτιώνει τον ρεαλισμό.
