De kroning werd gevierd met traditionele en moderne muziek, met een indrukwekkende reeks artiesten, waaronder militaire bands, koren, bekende operasolisten en 12 gloednieuwe stukken van componisten die persoonlijk door de koning waren geselecteerd. De muziek varieerde van de plechtige waardigheid en pracht van barokmuziek van Händel en Bach tot een gloednieuwe hymne van Andrew Lloyd Webber, met veel bekende favorieten die voortborduren op eerdere kroningen. De muziek die plaats en tijd omspande, weerspiegelde ook de diversiteit aan muziekstijlen en tradities uit het hele VK en het Gemenebest.
Voor de dienst hoorden we Sir John Eliot Gardiner de twee ensembles dirigeren die hij meer dan een halve eeuw geleden oprichtte, het Monteverdi Choir en de English Baroque Soloists. Ze speelden drie festivalstukken van Johann Sebastian Bach, de grootste componist van de Duitse barok: Magnificat anima mea uit Magnificat in D BWV 243, Ehrlich sei dir, Gott, gezongen uit het Weihnachtsoratorium BWV 248 en Singet dem Herrn ein Neues Lied uit de nieuwjaarscantate BWV 190. Ze zongen ook Ecce sacerdos magnus van de Oostenrijkse componist Anton Bruckner (1824-1896).
Matthew Jorysz, assistent-organist van Westminster Abbey, speelde ook een compositie van Bach: Alla breve in D, BWV 589.
Het publiek werd vervolgens getrakteerd op een optreden van het Coronation Orchestra, bestaande uit muzikanten van verschillende orkesten die door de koning als prins van Wales werden bezocht. Terwijl de gasten Westminster Abbey bleven binnenstromen, speelde het orkest een nieuw stuk dat speciaal voor de kroning was gecomponeerd: Brighter visions shine farar van Judith Weir, de Britse componist die fungeert als Master of the King’s Music, waarvan de componist zegt: en hoop voor de toekomst.” Het werd gevolgd door Jupiter uit The Planets van Gustav Holst, Crossing the Stone/Tros y Garreg van de hedendaagse Welshe componist Karl Jenkins in een nieuw arrangement met Alis Huws, de harpiste van de koning, en Sacred Fire van de Engelse componist, zangeres en songwriter Sarah Class, een “viering van liefde, geloof en eenheid”.
Het Britse thema van de muziek ging verder met Crown Imperial, een mars van William Walton die een voortzetting is van de Pomp and Circumstance-marstraditie gecreëerd door Edward Elgar, gevolgd door de zachtere en meer doordachte Fantasia on Greensleeves van de Engelse componist Ralph Vaughan Williams en vervolgens Wees jij mijn visie; Drieluik voor orkest in opdracht van het componistentrio Nigel Hess, Roderick Williams en Shirley J Thompson, die elk eigentijdse muzikale reacties op het Ierse volkslied creëerden, continu als één stuk gespeeld.
Op een heel andere, jazzy toon combineerde Voices of the World, een nieuwe opdracht van Iain Farrington, traditionele deuntjes uit de hele Commonwealth-familie van naties.
Toen kwam er een sequentie die bij elke kroning had kunnen worden gehoord sinds Edward VII in 1902 – met één uitzondering, de kroningsmars, die de Schotse filmcomponist Patrick Doyle speciaal voor vandaag schreef. Het werd gevolgd door de Trumpet Tune van de Engelse barokcomponist Henry Purcell; de aankomst van de koningin van Sheba uit Salomo door de Duits-Britse barokcomponist Georg Friedrich Händel; Oh, als ik Jubal’s Lyre van Joshua en Care Selve van Atalanta had, beide ook van Händel; en tot slot Nimrod uit Variations on an Original Theme van de Engelse componist Edward Elgar.
Peter Holder, sub-organist van Westminster Abbey, verscheen vervolgens, terwijl hij Flourish speelde voor een gelegenheid van de Engelse componist William Harris (een gebaar van genegenheid jegens de man die de muziekleraar van wijlen Queen was) en in een ander gebaar naar Wales (1 van de vele bij deze gelegenheid), de Prelude on Rhosymedre van Vaughan Williams.
De centrale rol in de dienst zelf werd ingenomen door het koor, bestaande uit het Westminster Abbey Choir, het Chapel Royal Choir van St James’s Palace en zangers van het Monteverdi Choir, allen gedirigeerd door Andrew Nethsingha. Samen met het Coronation Orchestra voerden ze I Was Glad uit, de prachtige zetting van de psalm gecomponeerd door Hubert Parry, directeur van het Royal College of Music, voor de kroning van Edward VII in 1902.
Andere stukken die het koor tijdens de dienst zong, waren onder meer Kyrie eleison in een Welshe vertaling met de voortreffelijke operabariton Sir Bryn Terfel, gecomponeerd door Paul Mealor – dit was het eerste Welshe optreden bij een kroning. We hoorden twee gracieuze contrapuntische stukken in renaissancestijl van de Elizabethaanse componist William Byrd: zijn hymne Prevent us O Lord en de Gloria from the Mass voor vier stemmen. Een duidelijke verandering van toon kwam met Debbie Wiseman’s zetting van verzen uit Psalm 47, een andere opdracht voor deze dienst, die uit twee delen bestond: het eerste gezongen door het Abbey Choir, het tweede door het Ascension Choir, een zorgvuldig uitgekozen gospelkoor. Als eerbetoon aan zijn overleden vader, prins Philip, zong het Byzantine Chant Ensemble op verzoek van de koning verzen uit Psalm 72.
Na de kroning van de koning speelde het Coronation Brass Ensemble de magnifieke Fanfare van de Wiener Philharmoniker, gecomponeerd door de Duitse componist Richard Strauss in 1924. Het koor zong toen een hymne van de Jacobijnse componist Thomas Weelkes en voegde zich tijdens de troonsbestijging en het eerbetoon bij bariton Roderick Williams OBE, zij en het orkest voerden Confortare uit, gecomponeerd door Henry Walford Davies voor de kroning van George VI.
Tijdens de kroning van de koningin voerden koor, orkest en fanfaretrompettist Lloyd Webbers compositie Make a Joyful Noise uit voor de dienst. Het lied bevatte woorden uit Psalm 98, een hymne die Gods verlossing van Israël beschrijft.
De gemeente stond toen op om de hymne Christ Becomes the Sure Foundation van Henry Purcell te zingen. Een andere van de 12 opdrachten van de koning voor de kroning werd tijdens dit deel van de dienst uitgevoerd door het koor: Sanctus van de Britse componiste Roxanna Panufnik.
Na het Onze Vader zong het koor het Agnus Dei, op muziek gezet door de Brits-Amerikaanse componist Tarik O’Regan, waarbij Hunne Majesteiten de Heilige Communie ontvingen.
De gemeente stond weer op om de hymne Praise, my soul, the King of Heaven van Henry Lyte (1793–1847) te zingen naar Psalm 103. Daarna ging iedereen zitten en zong het koor de hymne die oorspronkelijk was geschreven voor de kroning van George III. gecomponeerd in 1761 door William Boyce, The King Shall Rejoice (Psalm 21).
Vervolgens zongen ze Te Deum laudamus, gecomponeerd door William Walton voor de kroning van Elizabeth II in 1953. Er klonk een fanfare en iedereen stond op om het volkslied te zingen.
Na de dienst speelde het orkest Pomp and Circumstance March Number 4 van Elgar en March uit Aristophanes’ toneelstuk The Birds, gecomponeerd door Sir Hubert Parry in 1892. De onderorganist speelde Choral Fantasia op The Old Hundredth, eveneens van Parry en om het evenement af te ronden. met Elizabethaanse beleefdheden uitgevoerd door de koperblazers van het orkest met William Byrd’s Earl of Oxford’s March.