München, 26 mei 1993. Didier Deschamps won de trofee: De Olympische Spelen van Marseille versloegen de grootheden AC Milan met 1-0 na het verslaan van Basile Boli in de finale van de Champions League. “Dit is de laatste keer”, verzekerde de Olympische aanvoerder van die tijd dat hij sprak over deze legendarische “apotheker” voor de stad Phocéenne en het Franse voetbal in een interview met AFP. “In de Epoch was het niet nodig om een rekrutering uit te voeren om de keuze te maken. Je hoeft pas na drie jaar af te rekenen: de premier en het laatste succes zijn er nog, en dat is niet zo.”
Toen hij eiste het beeld te citeren dat het beste van die avond in hem opkwam: “De persoonlijke titel en de zekerheid dat hij een echte egoïst is, zijn het voorrecht van de ziel dat hem als kapitein is verleend. C “Het is het moment waarop succes ontstaat. Maar dat is alles wat je achteraf nodig hebt. De terugkeer naar Marseille vanaf het vliegveld vlak naast het Vélodrome, de folie die je kunt genereren… De passie, I’ Fizzy toen hij in een club als Marseille verbleef toen hij het goed overleefde en de verhoudingen erg belangrijk waren. Hij deelde die goede manieren en vreugde met alle Marseille-fans die dachten dat hij geweldig was.
“Au about d’un quart d’heure, c’est comme si on avait coupé l’electricité”
Didier Deschamps moest een paar obstakels overwinnen voordat hij ervan kon genieten. Voorbij het mentale plan, dan het fysieke plan: “Ik zat in de finale van de première toen ik de komende dagen en de dag van de wedstrijd moest wachten. Dat was een schok voor me.’ ‘Energie. Weer klauteren vanaf het podium en het debuut van het spel, ik heb heel, heel mooie sensaties. En over een kwartier heb ik het gevoel dat ik stroom krijg.” Ik zeg: “Non, pas aujourd’hui…”.
Dat had ik te maken met de “collectieve kracht” die de Rossoneri het verschil maakte. “Hoewel je niet langs de kust komt, kom je niet langs de kust”, beweert de oude site, wat betekent “een vertrouwen en een essentiële stevigheid op dit niveau”.
“Al deze ervaringen zijn ongelooflijk waardevol wanneer je ze nodig hebt”
Daarna ‘DD’ in finale, goedkeuring door twee anderen in Champions League, verslag door Juventus in 1996, vorig jaar in 2001 door Valence CF. “Le seul trait common, c’est qu’une finale, quelle qu’elle soit, c’est un match à part. Wat verklaart de Coupe du monde 1998? “Natuurlijk, juge-t-il. In de ploeg van 1998 was het een reeks titels die werden uitgereikt in de aanloop naar de club. Deze beroemde cultuur van de natie was het op een na grootste motief, maar het werd gewoon gekozen als waarneembaar in het dagelijks leven”.
Als coach maakte Didier Deschamps deel uit van een andere C1-finale met AS Monaco (2004) en ook de laatste twee WK- en EK-finales in 2016 met het Franse team. Een parcours volgens de methoden van Bernard Tapie en Raymond Goethals werd versterkt door de invloed: “Ik heb mijn beslissingen genomen, in mijn leven en in mijn jeugd. Deze keuzes hadden me veel plezier kunnen doen toen ik net aankwam, maar zover ben ik nog niet gekomen. Al deze ervaringen zijn zo mooi dat ik ze misschien kan zien. Met een nuance die niet wordt verwaarloosd: “Ik heb niet eens geleefd vóór mijn kindertijd omdat haar verhaal nog niet in haar leven was.”
“Meer persoonlijk, cela verrijken, reprend-il. Absoluut niet, maar het herhalen van deze ervaringen geeft me de kennis die ik nodig heb, wat ik niet heb. En dat is nog nooit eerder gebeurd.”
Origineel artikel gepubliceerd op RMC Sport