Voetbalfans hoeven niet lang na te denken om de drie beroemdste momenten uit de carrière van Dietmar “Didi” Hamann op te noemen.
In april 1995 kostte zijn wissel in Frankfurt Bayern een 5-2 overwinning omdat hij een amateur te veel was en de wedstrijd werd geannuleerd en scoorde 2-0. In oktober 2000 was zijn vrije trap in het DFB-shirt in een 1-0 overwinning op Engeland het laatste doelpunt dat werd gescoord in het oude Wembley Stadium, dat vervolgens werd afgebroken. Dit veranderde in een creatieve schrijver: “Didi zwaaide de sloopkogel.”
En toen was daar 25 mei 2005: ook deze dag inspireerde auteurs en regisseurs om hem op veel verschillende manieren voort te laten leven. Er was zelfs een film over de Champions League-finale van 18 jaar geleden en daar kreeg de Hamann-acteur een rol in, het origineel speelde die immers ook in de game.
“Didi was toen al opa”
De beste dag van Didi Hamann in het voetbal begon echter met een teleurstelling. Hij had eigenlijk verwacht in de basis te staan van Liverpool FC, voor wie hij sinds 1999 speelde, tegen AC Milan. Maar coach Rafa Benitez besliste anders en legde het later zo uit: “Didi was toen al grootvader. Hij had een heel seizoen niet genoeg adem.” Hamann was bijna 32 en zou nog vier jaar in de Premier League genoeg adem hebben – maar het succes gaf Benitez gelijk.
De essentie is het vinden van de juiste woorden en het nemen van de juiste beslissingen tijdens de rust in wat een verloren wedstrijd lijkt te zijn. Liverpool was tegen “de wereldselectie” (Hamann) van Milan onder de wielen gekomen, stond al na 53 seconden achter en bij rust stond de stand 0:3. In de geschiedenis van de Champions League en de daaraan voorafgaande nationale kampioensbeker (1955-1993) had geen enkel team zo’n voorsprong verspeeld in de finale – de meesten gaven die niet eens op. In Istanbul leek er echter een klassenverschil te zijn tussen de Italiaanse kampioen en de vierde plaats in de Premier League.
‘Ik dacht dat de wedstrijd verloren was’
Er heerst een bijzondere sfeer in het Atatürk Olympisch Stadion, want de Liverpool-fans zongen onverschrokken hun liedjes en de mooiste uiting van hun ongebroken vertrouwen: “You never walk alone!” Toch dacht Hamann toen hij de kleedkamer binnenging dat ze allemaal samen ten onder gaan vandaag zou: “Ik dacht dat het spel verloren was.”
Maar Benitez greep zijn Reds op de eer: “Wij zijn Liverpool.” We hebben hier zoveel fans, we worden hier niet afgeslacht. Als we snel scoren, kunnen we druk zetten.”
Daarna veranderde hij zijn systeem van 4-4-2 in 3-5-2, beval een speler die al onder de douche stond terug in het team en Hamann het veld op. Zijn taak was om de Braziliaanse spelmaker en wereldkampioen Kaka uit te schakelen. Benitez achteraf: “Didi was nog goed voor dat ene grote optreden per jaar.” Ik wist dat dit moment gekomen was. En ik had gelijk. Didi besliste mee over deze wedstrijd, niet alleen omdat hij later de eerste strafschop benutte. Hoe hij de ballen veroverde en verdeelde! Oh Didi, ik heb zulke goede herinneringen aan hem.”
Hamann had tijdens de warming-up moed geput uit de gezangen van fans en zag zichzelf bevestigd, terwijl miljoenen voetbalfans op de schermen niet anders dan verbaasd konden zijn. Binnen een magische zes minuten (54e – 60e) zorgde Liverpool voor gelijkspel, de 3: 3 volgde de huidige Leverkusen-coach Xabi Alonso op in een strafschop.
Er moesten nog veel strafschoppen genomen worden, na 120 minuten was de stand nog niet veranderd – ook omdat Andriy Shevchenko drie minuten voor tijd een enorme kans miste. “Ik wist toen dat we de penalty shoot-out zouden winnen”, zei Hamann.
Benitez benaderde hem, vroeg hem of hij dat wilde en toen hij knikte, kreeg hij twee minuten later het bevel: “Jij schiet de eerste neer!”
“Dat waren scènes die ik nooit zal vergeten”
Doordat Milan startte en Serginho meteen miste, was Hamann wat relaxter. “Dat maakte het een beetje makkelijker voor mij”, gaf hij toe SPORT1interview, evenals zijn twijfels toen hij tegenover de 1.95 lange Dida stond.
“Ik vroeg me af: waar hoort de bal in te passen?” Maar hij ging over omdat het een goed schot was. Hard en plat in de linkerhoek. Liverpool gaf deze voorsprong niet uit handen, ook al miste John Arne Riise. Maar aangezien drie Milan-sterren faalden vanwege Jerzy Dudek of hun zenuwen – meest recentelijk Shevchenko – kreeg Liverpool na 21 jaar weer de handvatpot.
Het thuisland gaf zijn winnaars een triomfantelijke ontvangst en het grote moment van Didi Hamann ging in de verlenging: “Om zoveel gelukkige mensen te zien: de scènes die ik nooit ben vergeten.”