Iets meer dan 18 maanden geleden begonnen golven van dode en stervende schelpdieren kilometers ver aan te spoelen voor de kust van Noordoost-Engeland. Niemand wist waarom ze stierven of wat hen doodde, en ondanks een aantal onderzoeken is er nog steeds geen definitief antwoord.
Sterven heeft een grote impact op degenen die hun brood verdienen met het vangen van schaaldieren, en nu roept een Britse liefdadigheidsinstelling de regering op om tussenbeide te komen en een gemeenschap te helpen die worstelt om te overleven.
De zon schijnt op de haven van Hartlepool. Een paar vissers werken aan hun netten en een ander kijkt uit over zee.
Het is stil, maar hij vraagt zich af: “Is het de moeite waard om vandaag uit te gaan?”
Steeds meer lokale vissers houden zich met deze vraag bezig.
De industrie waarin ze geboren zijn, werd in 2021 hard getroffen toen duizenden dode krabben en kreeften aanspoelden aan de noordoostkust. Ze zeggen dat het doorspoelen vandaag doorgaat en dat er iets nieuws aan de hand is – de garnalenvangsten zijn met wel 90% gekelderd.
Brandstof- en bedrijfskosten hebben ongeveer de helft van deze vissers gedwongen hun boten te koop aan te bieden.
Een van hen beschreef het gevoel “gevangen” te zijn in het moeten vinden van £ 500 per maand terwijl zijn schip in de kade ligt totdat hij het kan verkopen.
Zijn inkomsten zijn £ 20.000 lager en zijn kosten zijn £ 5.000 hoger dan vorig jaar. Zijn gezin leeft van spaargeld en leent geld van familieleden. Het is iets waarvan hij en anderen nooit hadden gedacht dat ze het zouden moeten doen.
Een Britse liefdadigheidsinstelling probeert te helpen.
De Fishermen’s Mission, die al meer dan 140 jaar bestaat, zegt dat de aanhoudende economische impact op zo’n geconcentreerd gebied ongekend is.
Chief Executive Marc Evans is naar Hartlepool gekomen om advies en financiële steun te bieden.
Voor sommigen is het een moeilijk onderwerp om over te praten. Een garnalenvisser vertelt hem dat het geld dat hij zojuist aan brandstof heeft uitgegeven, geld is dat niet naar huis gaat.
“Hoe is het met de familie?” Marc vraagt het hem. “Nee, ik wil er helemaal niet over praten”, antwoordt hij en loopt weg.
“Ik voel me verschrikkelijk”, zegt Marc. Maar het is een reactie die hem niet verbaast, en hij maakt zich zorgen over de geestelijke gezondheid van sommige vissers.
“We horen van vissers in het noordoosten die contact met ons en andere goede doelen opnemen. Ze praten over hun geestelijke gezondheid en dat ze serieus nadenken over hun voortbestaan in de wereld.
“Ze moeten weten dat wat hier is gebeurd zal veranderen en dat de voorraden zich zullen herstellen.”
Dat is alles wat Darren Greenwood wil.
Hij vist al vier decennia en zegt dat de laatste twee jaar de moeilijkste van zijn leven zijn geweest.
“Ik wil dat iemand me kan vertellen, kijk, dit is gebeurd, maar het wordt beter. Weet je, volgend jaar zal beter voor je zijn.
“Ik heb zoveel kansen en mogelijkheden gelezen over wat het zou kunnen zijn. Ik heb nooit een definitief antwoord gehad op wat het eigenlijk is.”
In januari bleek uit een rapport van een onafhankelijk panel van experts – aangesteld door het Department for Environment, Food and Rural Affairs (Defra) – dat het “vrijwel onwaarschijnlijk” was dat een nieuwe ziekte of parasiet later in 2021 de dood veroorzaakte.
Het panel van 12 kon echter niet identificeren wat het was en gaf toe dat er geen direct bewijs was om het te ondersteunen. Ze stelden vast dat een combinatie van factoren mogelijk de oorzaak was.
Veel vissers geloven dat het baggeren rond de nieuwe vrijhaven van Teesside de schuld was. Degenen die verantwoordelijk zijn voor het creëren van de gratis poort ontkennen dit.
Het panel van deskundigen concludeerde dat het “zeer onwaarschijnlijk” was dat regelmatig baggeren van de Tees de oorzaak was en zei dat baggeren “uiterst onwaarschijnlijk” was.
Nu werken de vissers samen met wetenschappers van de universiteiten van Newcastle, Durham en York, die zelf zeewater- en sedimentmonsters testen.
Ze hopen antwoorden te krijgen op de vragen die nog openstaan.
dr Gary Caldwell van de Universiteit van Newcastle is zo’n expert.
“We gaan een compleet beeld krijgen van het chemische risico met betrekking tot de Noordzee en we gaan dat koppelen aan de baggeractiviteiten en we gaan kijken wat die link is”, zei hij.
Als er een verband is, zeggen de vissers dat ze een schadevergoeding van de overheid zullen vragen. Tot die tijd vechten ze voor een oplossing.
“Wie wil er een boot kopen met wat er is gebeurd?” vraagt Darren. “Ik ben een visser en er zijn niet veel banen voor mensen zoals ik.”
Fishermen’s Mission hoopt lokale families te ondersteunen totdat hun toekomst duidelijker wordt. Nu rapporteert het aan de overheid.
Defra zegt dat het al miljoenen ponden verstrekt via de Fisheries and Seafood Scheme en het UK Seafood Fund, maar heeft elke vergoeding voor geleden verliezen als gevolg van de sterfgevallen uitgesloten.
Volg BBC North East & Cumbria op Twitteren, Facebook En Instagram. Dien uw verhaalideeën in bij noordoostenandcumbria@bbc.co.uk