Als je tegenwoordig in Amsterdam gearresteerd wilt worden, heb je twee opties. Ik raad het eerste niet aan, hoewel het momenteel veel aandacht krijgt dankzij de nieuwe marketingcampagne van de stad.
Het bericht, dat eerder dit jaar werd gelanceerd en gericht was op jonge Britse mannen, luidt: Kom naar Amsterdam voor een ‘messy night’ en misschien beland je wel in de Slammer. Dronken zijn, joints roken in het openbaar en plassen op straat behoren tot de misdrijven die kunnen leiden tot wat we klassieke arrestatie noemen.
Nu zijn de voordelen van klassieke arrestatie dat u niet vooraf hoeft te reserveren en dat het de goedkoopste optie is. Volgens de Amsterdamse campagne ‘Stay Away’ betalen de daders 140 euro voor de ervaring. Maar je krijgt waar je voor betaalt: verwacht politiemisbruik, tijdelijke inbeslagname van al je bezittingen en een nacht in een felverlichte cel dromend van Egyptisch katoen.
De andere optie zou mijn voorkeur hebben (als ik moest kiezen). Het is niet goedkoop. Verwacht ongeveer € 300 te betalen en moet van tevoren reserveren. Maar drankjes zijn inbegrepen, en nadat je in roze pluizige handboeien bent weggeleid, word je streng geconfronteerd met een stripper vermomd als een schraal politie-uniform. Dit staat bekend als “Hirscharrest” en kan online geboekt worden.
En daarin schuilt het probleem: terwijl de stad onhandelbaar gedrag probeert te beteugelen – het roken van cannabis op de straten van de Wallen is nu verboden – profiteert een hele industrie. De arrestatie van € 300 herten is een van de tientallen voddenervaringen die worden aangeboden aan vuile toeristen in de Nederlandse hoofdstad.
De stad die de aandelenmarkt heeft uitgevonden, zou de marktwerking beter moeten begrijpen dan de meeste anderen. En er zijn velen die er tegen zijn omdat het massatoerisme probeert tegen te gaan, niet in de laatste plaats de tientallen goedkope vluchten die elke dag vanuit het VK over de Noordzee vliegen. Zullen de nieuwe campagne en het rookverbod ervoor zorgen dat hedonistische Britten niet meer in een vliegtuig stappen? Ik denk dat we daar allemaal het antwoord op weten.
Want het zijn de Britten die het doelwit zijn van dit alles – en niet alleen in Amsterdam. Op Lanzarote veroorzaakte president María Dolores Corujo onlangs controverse toen ze suggereerde dat het eiland minder afhankelijk zou worden van budgetvakantiegangers uit Groot-Brittannië en zich in plaats daarvan zou concentreren op welvarende mensen uit Frankrijk, Duitsland en Nederland. Een betere economy class, zo u wilt. Soortgelijke geluiden komen van andere Spaanse eilanden.
Amsterdam voert deze strategie al jaren zonder enige kans van slagen. Nadat de autoriteiten de rosse buurt hadden geïdentificeerd als een honingpot voor het ‘verkeerde soort toeristen’, sloten ze veel raambordelen.
Zoals ik tijdens een recent bezoek ontdekte, heeft dit er alleen maar toe geleid dat voyeurs zich in een kleiner gebied concentreren en de lokale sekswerkers boos maken. Daarbij komt nog de aanhoudende dreiging van de “wietpas”. Als het wordt aangenomen, worden niet-ingezetenen uitgesloten van coffeeshops, die ook synoniem zijn met budgettoerisme. Pogingen om het in Amsterdam te introduceren zijn onlangs afgewezen uit vrees dat het zou leiden tot een toename van straathandel. Maar sommige beleidsmakers dringen er nog steeds op aan.
Bovendien zou Groot-Brittannië snobisme kunnen inspireren. Dat is waarschijnlijk een beetje rijk te oordelen naar de natie die het heeft uitgevonden. Het voelt meer als de gentrificatie van reizen. Doelen volgen gewoon geld. Liever de bezoeker die €100 uitgeeft aan lunch, operakaartjes koopt en in een luxe hotel slaapt dan de zuinige backpacker die €10 per dag uitgeeft aan hasj en in een goedkoop hostel verblijft.
Toch is het doelwit van Britten zorgwekkend en roept het een voor de hand liggende vraag op: waarom wij? zijn we echt zo slecht
We hebben ongetwijfeld de reputatie onstuimig te feesten, wat een rage was in de jaren negentig, toen vakanties voor 18- tot 30-jarigen een rage waren. Misschien is het een onvermijdelijk gevolg van het leven in een land waar we zo regelmatig worden lastig gevallen, waar zelfs lachgas verboden is en waar strikte regels gelden over waar je met een pint buiten een kroeg mag staan.
Het eerste teken van vrijheid en sommige mensen worden een beetje gek. En hoewel de meeste bezoeken aan Amsterdam soepel verlopen, inclusief vrijgezellenfeesten, staat er altijd wel een dronken Brit op iemands stoep te kotsen – en je kunt de anders tolerante Nederlanders niet kwalijk nemen dat ze hun billen willen zien.
Het is ook een kwestie van cijfers. Het VK is de grootste markt voor veel Europese bestemmingen die het aantal bezoekers willen terugdringen, waaronder Lanzarote. Het is onvermijdelijk dat we een doelwit zijn geworden. En wij zijn het niet alleen. In andere Nederlandse steden is de wietpas al ingevoerd om de “verkeerde soort” Duitsers buiten de deur te houden.
Maar we zijn gewaarschuwd. Het is vanaf nu het beste gedrag. Als je bij je volgende bezoek aan Amsterdam geboeid wordt opgehaald, zorg er dan voor dat ze roze en pluizig zijn.