Het zou de ultieme mix van kunst en wetenschap kunnen zijn – een nieuwe “Space Symphony” met zeven suites, geïnspireerd en geïllustreerd door de nieuwste verbluffende beelden van NASA.
De wereldpremière vorige week van “Cosmic Cycles” buiten Washington bevatte levendige beelden samengesteld door de US Space Agency en de eerste openbare uitvoering van de muziek.
Henry Dehlinger, de Amerikaanse componist van de symfonie, beschrijft het als “bijna als een totaal kunstwerk”.
“Het is niet alleen muziek, het is niet alleen beeld – het is ook geen filmmuziek”, vertelde de 56-jarige AFP voorafgaand aan het concert.
“Het is meer een meeslepende ervaring die zowel beeld als geluid combineert.”
Een soortgelijke poging deed de Engelse componist Gustav Holst meer dan een eeuw geleden – maar toen hij zijn beroemde ode aan The Planets schreef, bleef veel van de astronomie theoretisch.
Sindsdien hebben mensen de maan bewandeld, onderzoekslaboratoria naar Mars gestuurd en het zonnestelsel verkend met krachtige telescopen waarmee we miljarden lichtjaren ver weg kunnen kijken.
De beelden uit dit onderzoek, door NASA-producenten samengevoegd tot zeven korte filmpjes, dienden als inspiratie voor Dehlinger.
“Ik moest mezelf bijna knijpen en mezelf eraan herinneren dat dit geen schijn is – dit is de realiteit. Geen sciencefiction, het is echte wetenschap’, zei hij.
Piotr Gajewski, muziekdirecteur en dirigent van het National Philharmonic, legde uit dat het idee voor het project ontstond na eerder werk met NASA aan visuele elementen die leidden tot een dubbele uitvoering van Claude Debussy’s “La Mer” (“The Sea”) en Holst’s “The Zee”. “fit. De planeten.”
Voor hun volgende samenwerking zei Gajewski, 64, dat hij NASA voorstelde “de rollen om te draaien”.
“In plaats van een muziekstuk te pakken en er foto’s aan toe te voegen, beginnen ze korte video’s samen te stellen… van hun allerbeste werk.”
Voor Wade Sisler, uitvoerend producent bij het Goddard Space Flight Center van NASA, was de uitdaging de moeite waard.
“Het is een reis zoals ik nog nooit iemand heb geholpen”, vertelde de 64-jarige Sisler aan AFP.
– “Zoals schilderijen van Van Gogh” –
Het zevendelige stuk begint in het hart van ons zonnestelsel – de zon – met opnamen van het wervelende en gorgelende oppervlak en deeltjesexplosies helemaal tot aan de planeten.
De volgende twee zinnen richten zich op NASA-onderzoeken van onze thuisplaneet, vanuit een mondiaal perspectief en vervolgens door middel van aardse foto’s gemaakt door astronauten in een baan om de aarde.
Afgezien van foto’s en video, worden de zeven films afgewisseld met een “betoverende verzameling datavisualisaties” gemaakt door NASA, legt Sisler uit.
Gegevens over zeestromingen zien er bijvoorbeeld uit als Van Gogh-schilderijen als je ze in beweging zet. De kleuren zijn prachtig, je ziet patronen die je nog niet eerder waren opgevallen.”
Een vierde deel over de maan wordt gevolgd door profielen van elke planeet – inclusief een focus op beelden van het oppervlak van Mars, gemaakt door NASA-rovers.
Jupiter, een “koninklijk onderdaan” volgens Dehlinger, wordt geïntroduceerd door brullende klokkenspel en hoorns.
De symfonie gaat ook dieper in op huidige experimenten met asteroïden voor een grote finale met nevels, zwarte gaten en andere galactische fenomenen.
Naast twee optredens op locaties buiten Washington, heeft NASA de video’s op haar YouTube-pagina vrijgegeven met een gesynthetiseerde versie van Dehlinger’s soundtrack.
– “Een groot geheim” –
Om het gelijke belang van muziek en video te benadrukken, kozen ze, legde dirigent Gajewski uit, voor een meer “vloeiende” volgorde in plaats van exacte synchronisatie.
Deze aanpak stelt hem in staat “sommige momenten te vinden die elke keer en elk optreden anders zijn”.
“We wilden echt dat mensen de muziek, de artiesten zelf en ook de wetenschap in één uitgebalanceerd portfolio konden ervaren”, voegde Sisler toe.
Volgens Sisler zorgt de wetenschap dat de beelden en missies echt zijn voor een sterkere reactie van het publiek in het digitale tijdperk, wanneer “je door middel van AI alles kunt tevoorschijn toveren, alles met digitale effecten”.
“Mensen zijn geïnteresseerd in echte resultaten. Zoals: ‘Wauw, we zijn echt naar die asteroïde geweest. Wauw, we brengen het echt terug naar de aarde’, zei hij, verwijzend naar de gedurfde OSIRIS-REx-monsterherstelmissie.
Deze indrukwekkende factor maakte de beelden tot perfecte begeleidingen bij orkeststukken, zei Gajewski.
“Wat maakt ons ineens emotioneel zwak als we één soort muziek horen, of trots als we verschillende soorten horen?” vroeg hij.
“Het is allemaal één groot mysterie, en natuurlijk is de ruimte het andere grote mysterie, dus ze vullen elkaar heel goed aan.”
des/bgs