George Logan, die op 78-jarige leeftijd overleed, was vooral bekend als zijn vrouwelijke alter ego, Dr. Evadne Hinge, de pianospelende helft van de excentrieke muzikale komedie verdubbelt Hinge and Bracket, die in de jaren zeventig en tachtig beroemd werd op de BBC-radio en televisie.
Volgens de legende ontmoetten Hinge en Dame Hilda Bracket elkaar in hun jeugd toen ze deel uitmaakten van een reizend operagezelschap. Nu voerden vooraanstaande dames van een bepaalde leeftijd – en van een andere leeftijd – liedjes uit (ten behoeve van de analfabete massa) van Ivor Novello (“Dear Ivor”), Noël Coward en Gilbert en Sullivan. De twee oude vrijsters woonden samen (Hinge gehuisvest in de East Wing) in Brackets Villa in het fictieve dorp Stackton Tressel in Suffolk.
De komedie ontstond uit het wisselende samenspel van de twee en er was geen tekort aan dubbelzinnigheden en toespelingen – maar de karakteriseringen lieten het groteske achterwege en vertrouwden op het volmaakte karakterspel van Logan en zijn acteerpartner Patrick Fyffe.
Tijdens hun geestige geklets tussen de liedjes door, toverden ze een Groot-Brittannië tevoorschijn dat gevormd was in de grillige deftigheid van kerkfeesten en tochtige dorpshuizen. De personages belichaamden de stoïcijnse moed van Am-Dram, maar de charmante zelfspot van het paar werd geboren uit genegenheid en oprechte liefde voor de muziek die ze speelden (en soms vermoordden).
Nauwkeurig, gereserveerd en lankmoedig, vormde Hinge een perfect contrast met de kinderlijke, aandachtminnende Bracket, en bezat de drogere humor die over haar halfronde bril tuurde om te onderbreken met perfect getimede, vaak snijdende tussenwerpsels. Logan, die een uitstekend gehoor heeft, regelde ook de muzikale nummers.
De twee braken door in de mainstream met een succesvolle uitvoering van “An Evening with Hinge and Bracket” in Edinburgh in 1974 – een vermeend concert dat begon toen de twee het publiek gratis sherry’s gaven. De show werd verplaatst naar het Royal Court in Londen en zes maanden lang in het Mayfair Theatre.
Terugkerend naar de Ambassadors, kregen ze van toneelschrijver en producer Ray Cooney de opdracht om een vervolg te schrijven, Sixty Glorious Minutes (1975). Nu stevig gevestigd, hadden ze radiosucces met The Enchanting World of Hinge and Bracket, op BBC Radio 4 (1976-79), The Random Jottings of Hinge and Bracket (1982-89) en At Home with Hinge and Brackets”(1990) . ), beide op Radio 2.
Op televisie speelden ze in de loop der jaren in een aantal eenmalige gala’s en concerten en filmden ze drie series van hun eigen show Dear Ladies (geschreven in samenwerking met Gyles Brandreth) op BBC2 (1983-84). Ze verschenen ook tegenover Kiri Te Kanawa in een televisieproductie van Die Fledermaus in het Royal Opera House in 1983.
Naar verluidt een favoriet van de koningin-moeder, speelden ze twee keer in de Royal Variety Performance en op het podium (als scharnier en beugel) speelden ze Miss Prism en Lady Bracknell in The Importance of Being Ernest (Theater Whitehall, 1987). en toerde in een productie van Peter Shaffer’s Lettice and Lovage in de jaren ’90. Fyffe stierf in 2002 en Logan stopte kort daarna met de showbusiness.
Hij werd geboren in Rutherglen, South Lanarkshire, het oudste kind van Sarah (geboren Rae) en George Logan, die in de auto-industrie werkten. Aan mijn vaders kant waren er neven die in het theater speelden, en binnen hen was een muzikaal huishouden waarin de jonge George in de ban raakte van de Tsjaikovski-opnames die hij op de radio hoorde.
Zijn ouders kochten een piano voor hem en hij begon met lessen op zevenjarige leeftijd – op 15-jarige leeftijd kreeg hij een klassieke opleiding aan de Royal Scottish Academy of Music. Zijn formele opleiding was tegelijkertijd aan de Rutherglen Academy en vervolgens aan de Universiteit van Glasgow, waar hij muziek en Engels studeerde.
Een flamboyante persoonlijkheid in een klein mijnstadje, hij wist al op jonge leeftijd dat hij anders was, maar voelde zich veroordeeld tot een leven van clandestiene seksuele relaties totdat hij op een avond laat bij een bushalte vier “voor de hand liggende koninginnen ontmoette, allemaal Camp en… “waren onbeleefd” die hem meenamen naar een homobar. Ze noemden hem Audrey Auburn – vanwege de kleur van zijn haar – en veranderden zijn leven. “Alle druk die ik had gevoeld, al die druk om te daten met een meisje dat aan de norm voldeed, was weg”, zei hij tegen vriend-journalist Liam Rudden in een interview in 2021. “Het was alsof God me er een had gegeven.” geschenk, dat er een pad door het leven voor mij was dat ik nooit had verwacht.”
Logan verhuisde in 1965 naar Londen en bezocht een homobar in Marylebone terwijl hij werkte als computerprogrammeur. Op een dag kwam de pianist van de drag-acts niet opdagen, dus kwam Logan tussenbeide, werd al snel een vaste waarde en bedacht uiteindelijk zijn eigen solo-drag-and-piano-act.
Nadat ze Fyffe in 1970 ter plekke hadden ontmoet, vormden ze op voorstel van Fyffe een dubbele groep. Het oorspronkelijke idee was dat Fyffe een gepensioneerde operazangeres zou spelen en Logan haar mannelijke pianist, maar toen ze het ontwikkelden, werden de muzikale nummers duetten en Fyffe suggereerde dat het misschien grappiger zou zijn als Logan ook gekleed was als een vrouw – en dus dr. Evadne Scharnier was geboren.
Logan schreef in 2014 een fictief verslag van het leven en de carrière van Hinge, The Naked Doctor, en het jaar daarop een vrolijke, soms smerige, persoonlijke memoires, A Boy Called Audrey. Tegen die tijd had hij zijn eigen pension geopend in Limousin, Frankrijk, samen met zijn partner Louie Perone, met wie hij in 2019 trouwde.
Louie overleeft hem, net als zijn zus Jennifer.
• George Logan, acteur, komiek en pianist, geboren op 7 juli 1944; overleden op 21 mei 2023