Kan “verbeterde rotsverwering” de klimaatverandering helpen bestrijden?

In een steengroeve, omringd door het lawaai van zware machines, hurkt Jim Mann en raapt een handvol kleine zwarte steentjes op.

“Dit is mijn magische stof”, zegt hij glimlachend terwijl hij het zachtjes tussen zijn vingers wrijft.

Hij houdt stukken basalt in zijn hand. Het is een hard vulkanisch gesteente dat noch zeldzaam, noch bijzonder opmerkelijk is.

Maar door een proces dat bekend staat als “verbeterde rotsverwering”, zou het kunnen helpen onze oververhitte planeet af te koelen.

VN-wetenschappers zijn zich er nu van bewust dat het verminderen van de uitstoot van broeikasgassen alleen niet voldoende zal zijn om de gevaarlijke opwarming een halt toe te roepen. Ze zeggen dat er enige koolstofverwijdering moet zijn, dat wil zeggen, het actief uit de atmosfeer verwijderen.

Bomen planten is de meest natuurlijke manier om dit te doen, maar het heeft zijn beperkingen; De opgevangen CO2 komt vrij wanneer het hout rot of verbrandt, en er zijn grenzen aan hoe ver bomen kunnen worden geplant.

Direct Air Capture (DAC) daarentegen zuigt CO2 mechanisch uit de atmosfeer en slaat het ondergronds op; Het is permanent – maar heeft het zin om zo’n energie-intensief proces op te bouwen terwijl we proberen om van fossiele brandstoffen af ​​te komen?

De verbeterde rotsverwering valt ergens tussen het natuurlijke en het kunstmatige in. Het maakt gebruik van het natuurlijk voorkomende maar zeer geleidelijke verweringsproces en laadt het op om de koolstof sneller te verwijderen.

Ik stopte bij een steengroeve aan de andere kant van de Firth of Forth vanuit Edinburgh om Jim te zien, wiens verbeterde rotsverweringsbedrijf UNDO zojuist £ 12 miljoen aan nieuwe investeringen heeft binnengehaald en op zoek is naar uitbreiding van zijn activiteiten.

Overal om ons heen wordt de zwarte heuvel constant weggevreten door enorme graafmachines om beton en asfalt voor wegen te maken. De stemming doet meer denken aan een post-nucleaire apocalyps dan aan het redden van de planeet.

Maar de kleine stukjes basaltrots die overblijven, worden gekoesterd door Jims gezelschap. Ze hebben één nuttige eigenschap: als ze in de regen verweren, verwijderen ze koolstofdioxide uit de atmosfeer.

Het verhaal gaat verder

Duizenden jaren lang hebben vulkanische rotsen en kliffen langzaam koolstof verwijderd terwijl ze in de regen verweren. Bij verbeterde rotsverwering worden kleine stukjes gebruikt om het contact tussen regen en gesteente te vergroten, waardoor de verwering en koolstofverwijdering toenemen.

Als een klif of opgestapeld in een steengroeve, verweert het basalt heel langzaam. Om de koolstofverwijdering te maximaliseren, moet het over een groter gebied worden verspreid.

En dat is waar lokale boeren binnenkomen, die de planeet helpen en in ruil daarvoor gratis kunstmest krijgen. Experimenten hebben aangetoond dat het basalt niet alleen koolstof bindt, maar ook de gewasopbrengst en de kwaliteit van de beweiding verbetert.

Op een halfuur rijden van de steengroeve zie ik hoe het uitgestrooid wordt in een veld.

Er is geen speciale uitrusting vereist. Een aanhanger wordt geladen met 20 ton basalt voordat een tractor hem op en neer trekt, waarbij een draaiend wiel aan de achterkant de kleine steentjes verspreidt.

“Het is gratis, wat erg belangrijk is voor een boer”, vertelt John Logan me lachend terwijl het basalt in zijn veld wordt gelegd. Hij had de proeven van UNDO op een naburige boerderij gezien.

“Het lijkt erop dat het gras daardoor beter wordt, dus dat kan alleen maar goed zijn voor het vee, want ze eten beter gras.”

Sommige deskundigen maken zich zorgen dat dergelijke koolstofverwijderingstechnieken mensen kunnen afleiden van de dringendere prioriteit van het verminderen van emissies en zelfs kunnen dienen als rechtvaardiging voor het voortzetten van ons koolstofintensieve leven.

“CO2-reductie moet voorop staan”, zegt Jim terwijl we de tractor via gps op en neer zien bewegen, “maar we moeten ook technologieën ontwikkelen die grootschalige verwijdering mogelijk maken. En de schoonheid van wat we doen.” De toegenomen verwering van rotsen is permanent.”

Het moet gezegd worden dat de wiskunde ontmoedigend is. UNDO-wetenschappers hebben berekend dat er vier ton basaltrots nodig is om één ton CO2 af te vangen.

Met een typische Brit die naar schatting ongeveer 7 ton CO2 per jaar uitstoot, betekent dit dat ieder van ons ongeveer 30 ton of anderhalve aanhangwagenlading basalt per jaar moet uitstrooien om break-even te draaien.

UNDO is van plan om de komende jaren snel uit te breiden en heeft serieuze aanhang gekregen. Microsoft heeft ermee ingestemd om 25.000 ton basalt te betalen voor de verspreiding in Britse velden. Als onderdeel van de overeenkomst zal Microsoft ook helpen het project te valideren en ervoor te zorgen dat het werkt zoals bedoeld.

“De basischemie is logisch”, zegt Dr. Steve Smith, een expert op het gebied van koolstofverwijdering aan de Universiteit van Oxford.

“Meten hoeveel CO2 er zou worden verwijderd en waar het uiteindelijk naartoe gaat, is een van de grootste uitdagingen en er is momenteel geen gestandaardiseerd systeem.”

Uiteindelijk heeft dr. Smith dat het idee misschien wel een standaardonderdeel zou kunnen worden van de manier waarop land wordt bewerkt.

“Het is iets dat kan worden geïntegreerd in de manier waarop we momenteel land gebruiken en een koolstofverwijderingsvoordeel oplevert, naast andere voordelen die verband houden met de manier waarop we land gebruiken voor voedsel en gewassen.” “, zegt hij.

Er zijn nog veel vragen over schaalbaarheid. De UNDO-projecten gebruiken bijproducten uit de lokale steengroeve. Als dit echter massaal wordt uitgebreid, moet rekening worden gehouden met de energie en emissies die nodig zijn om het basalt zowel te verbrijzelen, te transporteren als te verspreiden.

“Op dit moment zijn er geen nadelen, het is een win-winsituatie voor alle betrokkenen”, vertelt Jim Mann me.

UNDO is van plan dit jaar 185.000 ton basalt te injecteren en hoopt tegen 2025 een miljoen ton CO2 te hebben verwijderd. Het is nog steeds een druppel op een gloeiende plaat in vergelijking met de uitstoot. Geschat wordt dat de wereld in 2022 ongeveer 37 miljard ton CO2 in de atmosfeer heeft uitgestoten.