Als tiener had ik het geluk om in de Royal Gallery te zijn om de processie van koningin Elizabeth II te zien tijdens de glorieuze staatsopening van het parlement. Ik ben nog nooit zo dichtbij geweest om te voelen hoe de kroning er van dichtbij uit zou kunnen zien.
De koningin droeg in die tijd nog steeds de keizerlijke staatskroon, gekleed in een witte hofjurk, haar sleep gedragen door vier pagina’s in volledig scharlakenrode mantels en witte hofbroeken. Ik heb zo’n duidelijke herinnering aan het ontzag, het ware wonder van een staatsceremonie in volle gang. Een bezoek aan de Tower of London om de kroonjuwelen te zien, had niet in vlammen kunnen opgaan bij de aanblik van die stenen op haar hoofd, onder de volle hitte van tv-lampen.
Pracht en praal vormen de kern van ons nationale leven – we eisen een goede show, dat hoort bij het contract – maar kroningen zijn anders. Ze zijn als een hyperversie van een bruiloft, het is alleen dat de hoofdrolspeler met het land trouwt, en zoals alle goede bruiloften weerspiegelen ze trends en veranderende tijden. In 2023 hebben we een samengesteld gezin; Twee gescheiden vrouwen zijn hertrouwd, samengekomen, met alle drama’s van dien die stiefkinderen, stiefkinderen en familie met zich meebrengen.
Toch staat mode centraal tijdens het hele evenement. Zaterdag is de ultieme les in powerdressing – en het zijn meer kostuums dan kleding. Bij elke opening van een ziekenhuis of schoolbezoek worden de draden van de prinses van Wales doorgeschuurd – de iconografie van wat ze draagt is de sleutel tot Brand Britain en de kroning. Zelfs als het een beetje wordt teruggeschroefd, zal de kroning nog steeds afhankelijk zijn van de traditionele functie van de jurk om Catherine en William te positioneren als ijzersterke erfgenamen waarop we kunnen rekenen.
We hebben geen voorproefje van wat ze zal dragen, maar ik weet zeker dat de traditie stevig verankerd zal zijn. Ik veronderstel dat zelfs tot vorige week senior leden van de koninklijke familie het paleis nog steeds vroegen of iemand kronen zou dragen, voordat een omkering bevestigde dat ze dat allemaal zullen zijn.
Er is het probleem van Harry en Meghan: de geest op het festival, zelfs als Harry er is, verschuilt zich achter een pilaar. Hoewel hij aan de top van de lijn van opvolging staat, heeft ballingschap hem tot een knorrige, verdrietige bijspeler gemaakt
Kate’s vermogen om wit te dragen is ongeëvenaard, dus ik hoop op een McQueen-versie van een witte hofjurk in een look van hogepriesteres en dynastie. Prins George is een pageboy voor zijn grootvader en ik stel me voor dat ze die traditionele scharlakenrode pageboy-hofjurk zullen vasthouden, een continuïteit die verband houdt met de overleden koningin.
Mijn wisselgeld is dat Charlotte en Louis Schotse ruit dragen om Schotland in de kudde te houden. Ongetwijfeld zullen ze nerveus zijn – het is veel aandacht voor kleine mensen, maar ze zijn goed opgeleid. Als kind ging ik met mijn ouders naar grote evenementen, maar totdat ik oud genoeg was om het belang ervan in te zien, ging ik gewoon met ze mee. Voor mij zijn de Walesen de sleutel tot het hele spektakel. Na de aardbeving was dat van Harry reserveonderdeelKate en Wills en hun kroost vormen een stabiel, verenigd familiefront – moderne ouders maar met een dosis geruststellende Laura Ashley-nostalgie.
Het gerucht dat Kate een tiara laat vallen voor een bloemenkroon is hopelijk ongegrond. Waarschijnlijk heeft ze de oude hofstijl met witte struisvogelveren in haar haar achterwege gelaten om niet al te neerslachtig over te komen, maar een hoofd vol diamanten mag zeker niet ontbreken.
De markiezin van Londonderry zat te lang in het enkele abdijtoilet en het bleek dat haar enorme diadeem op de een of andere manier in de pan was gevallen en met een pincet eruit moest worden gevist
Enthousiast worden over het uiterlijk van tiara’s is niets nieuws. In 1902, bij de kroning van Edward VII, was er een vroeg tiara-verbod dat snel werd opgeheven uit angst om er te gewoontjes uit te zien. Bij dezelfde kroning zat de markiezin van Londonderry te lang in het enkele abdijtoilet en er werd ontdekt dat haar grote tiara op de een of andere manier in de pan was gevallen en eruit moest worden gevist met een pincet (ik weet het, een pincet – bij een kroning is alle eventualiteiten geregeld, zelfs de geboorte). Degenen die een hoofdbedekking dragen, of ‘mijn hoed’ zoals de overleden koningin zou zeggen, moeten die stevig in hun haar laten naaien. Ik herinner me dat op de dagen van de opening van de staat hun tiara’s in Tesco-tassen stopten, zodat ze onderweg minder snel werden beroofd en naar Neville in Pont Street gingen om ze te laten passen.
Bij elke kroning maakt het establishment zich zorgen over hoe uiterlijk het idee van monarchie weerspiegelt. Nog steeds geplaagd door de excessen van de impopulaire OTT-kroning van George IV, was die van Willem IV in 1831 zo zuinig dat het bekend stond als de ‘penny-kroning’, aangezien alles was gehuurd, geleend of hergebruikt. Het was zo klein mogelijk en het speelde goed voor een beperkt publiek. Karel III zal niet ongelijk zijn in kleding; de koning die geen nieuwe ceremoniële kleding draagt, past bij de tijd en pleit voor duurzaamheid. Zijn uniformen zien er al jaren zo uit – alle schoenen zijn gerepareerd en oude Saville Row-pakken zijn vervangen. Wanneer prins William zijn vader helpt in de geborduurde keizerlijke mantel, bedenk dan dat hij in 1821 is gemaakt – wat schreeuwt zuiniger dan 202 jaar lang een mantel dragen.
Collega’s kregen nu de instructie om hun juiste kroningsgewaden en kronen te dragen, aangezien het oorspronkelijke voorstel van loungepakken algemeen werd bespot. Hoewel de Lord Great Chamberlain heeft toegegeven dat het grootste deel van de hermelijn een beetje door de mot is gekauwd, moet het eruit zien als de kroon op het werk – draai het te veel naar beneden en de glans is verdwenen. De koning die een militair uniform draagt in plaats van een rechtbankbroek en -jurk is een goede update, of hij had er een beetje vaudeville uit kunnen zien.
Als je ritssluiting op enig moment faalt, komt hij letterlijk vast te zitten voor je monarch
Wijlen prins Philip, de voormalige vice-kamerheer
De grootsheid van het imago van de staat gaat over het herstel ervan in zijn oude glorie – de Edwardiaanse kroon heeft het ingebrand. Edward en Alexandra waren de eerste echt performatieve monarchen, die de behoefte aan theater begrepen. Tijdens haar kroning was de congregatie wazig en verblind toen op het moment van de kroning plotseling gloednieuwe elektrische lichten werden aangestoken. hun gewaden zaten er als klittenband aan vast.
Ik weet zeker dat de hedendaagse royals hebben geleerd van Edwardiaanse theatertrucs. We leven in het meest visuele tijdperk: onze ogen hunkeren naar en consumeren inhoud. Charles wilde altijd al acteur worden en Camilla is zijn perfecte ondersteunende actrice en ze onderschatten het showmanschap van de staat niet dat ze hier uitbeelden.
Er zullen veel olifanten in de kamer zijn. De oorsprong van de juwelen is nog maar het begin, hoewel het uitsluiten van de controversiële Koh-I-Noor de juiste beslissing was. Het groeiende geluid van de republikeinse beweging lijkt deze keer veel luider. Het was er in de jaren vijftig, maar ze hadden gewoon niet de hulp van TikTok om hun geluid te versterken. Ik weet dat Welshe nationalisten vinden dat Wales ondervertegenwoordigd is.
Dan is er het probleem van Harry en Meghan: de geest op het festival, zelfs als Harry er is, verschuilt zich achter een pilaar. Hoewel hij aan de top van de lijn van opvolging staat, heeft ballingschap hem tot een knorrige, verdrietige bijspeler gemaakt. Meghan zou hoogstwaarschijnlijk zijn uitgejouwd door koninklijke die-hards als ze was gekomen. Het viel me op dat een van de acht Windsor Grey-paarden die de State Coach trekken, “Meg” heet. Maak het wat je wilt…
Mijn vader was vice-kamerheer van het huishouden in de laatste fase van de regering van John Major, of vice-kamer Pot zoals we hem vroeger noemden, en in zijn wekelijkse audiënties bij HMQ, zolang je je aan de regels hield die je speelde, inclusief aanscherping het onderdeel. Mijn advies voor gasten bij de kroning komt van prins Philip, die mijn vader op zijn eerste dag in het paleis vertelde dat hij hoopte dat hij de memo over zijn haat tegen ritsen aan het hof zou krijgen door te wijzen op knoopsluitingen op kamerjasbroeken – zoals Hij zei: als je rits het op enig moment begeeft, hang je letterlijk voor je monarch rond.
Het establishment speelt goed als het in zijn volle glorie is – kleed je gepast, houd je acties in de pas met de tijd en blijf bij je wapens. Zou het de laatste kroning met deze traditie kunnen zijn? De koning staat bekend om zijn elegante stijl en wordt geprezen door commentatoren op het gebied van herenkleding, maar William houdt er niet echt van zich te verkleden en dat is te zien aan zijn persoonlijke stijl. De zware kroningssieraden lijken de volgende keer dat hij aan de beurt is misschien te ouderwets. Hij zou de leiding kunnen nemen van de Zweedse vorsten, die naast zich de kroon op een kussen hebben (wat Charles deed toen hij zijn moeder vertegenwoordigde als prins van Wales).
In een post-Covid-wereld waar athleisure universeel deprimerend is: wat we nodig hebben is Kate in een hak, diamanten en hectares fluweel. Ik hoop dat de abdij ons het volledige spektakel biedt. Wat tenslotte een kroon op het werk zou moeten zijn, behalve high-end drag – kleed je aan en gooi er een visueel feest bij, met een gezonde hoeveelheid symboliek erin. God red de hermelijn…