-
De zon treft de aarde met zonnevlammen en snelle plasma-uitbarstingen.
-
Zeldzamere gebeurtenissen nemen ook toe, zoals een zonne-polaire vortex, gaten in de zon en een zonnetornado.
-
NASA-afbeeldingen tonen de soorten zonnegebeurtenissen die zullen blijven plaatsvinden naarmate de zon actiever wordt.
Vanaf de aarde lijkt de zon kalm en stil. Maar van dichtbij is het een tumultueuze nachtmerrie.
En het wordt steeds explosiever. Een groeiend aantal fakkels, fakkels, enorme plasmabogen en gigantische “gaten” zijn uit het oppervlak uitgebarsten, waarvan sommige op de aarde zijn gericht.
Hoewel deze zonnevlammen niet direct schadelijk zijn voor mensen op aarde, vormen ze een bedreiging voor satellieten en bepaalde grondtechnologieën zoals elektriciteitsnetten.
Daarom heeft NASA verschillende observatoria die de zon nauwlettend in de gaten houden om de vele verschillende soorten gewelddadige uitbarstingen te helpen begrijpen en beter te anticiperen – waarvan sommige vele malen groter zijn dan de aarde en een verbluffende plek om te aanschouwen.
Bekijk hieronder enkele van de verschillende soorten.
Zonnevlammen kunnen zo krachtig zijn als 1 miljard waterstofbommen
De zon is een bol van kokend gas en plasma die bestaat uit ultrahete geladen deeltjes. Hun beweging creëert magnetische velden.
Terwijl de zon draait, kunnen de magnetische velden vervormd en verward raken, waardoor er spanning ontstaat totdat ze explosief weer op hun plaats klikken als elastiekjes.
Het vrijkomen van deze energie kan een krachtige uitbarsting van licht en straling veroorzaken – een zonnevlam.
Fakkels worden geclassificeerd op basis van hun kracht, van de zwakste klasse B, dan C, M en X. De krachtigste X-fakkels hebben het energie-equivalent van een miljard waterstofbommen, wat genoeg is om de hele wereld gedurende 20.000 jaar NASA van stroom te voorzien.
Naarmate de zon het maximum van zijn 11-jarige cyclus nadert, voorspellen wetenschappers dat hij uiteindelijk zijn maximale activiteit zal bereiken, waarbij zonnevlammen zoals X-vlammen vaker zullen voorkomen.
Coronale massa-ejecties, ook wel high-velocity space plasma genoemd
Soms gaan zonnevlammen gepaard met coronale massa-ejectie (CME). Dit is een uitbarsting met hoge snelheid van plasma met ingebedde magnetische velden die uitbarsten uit de buitenste laag van de zon, de corona.
NASA en de European Space Agency hebben beelden vastgelegd van een CME die uit de zon schiet en door de ruimte reist op hun Solar Orbiter-ruimtevaartuig in de onderstaande video.
CME’s zijn veelvoorkomende boosdoeners van zonnestormen op aarde, omdat ze een krachtig tij van zonnedeeltjes over de planeet kunnen vegen.
Dit overbelast de normale stroom geladen deeltjes die de zon altijd naar ons toe stuurt, de zogenaamde zonnewind.
Zonnedeeltjes die de aarde overspoelen, hebben elektriciteitsnetten lamgelegd, radiosignalen tot zwijgen gebracht, satellieten uit hun baan gestoten, gps uitgeschakeld en zelfs ruimtestationtechnologie beschadigd.
De snelste CME’s kunnen de aarde in slechts 15 uur bereiken, terwijl andere dagen nodig hebben om hier te komen.
Coronale gaten openen een snelweg voor de zonnewind
Dit zijn eigenlijk geen gaten, maar het zijn delen van de corona die koeler zijn in temperatuur, dus ze schijnen niet zo helder als de rest van de zon. Hierdoor lijken ze zwart op foto’s, als een diep gat.
Omdat het coronale gat een lagere temperatuur heeft, is het minder dicht. Als gevolg hiervan worden de magnetische veldlijnen recht en wijzen ze rechtstreeks de ruimte in, waardoor de zonnewind snel en ongehinderd naar buiten kan stromen.
Dat is meestal niet genoeg om een zonnestorm op aarde te veroorzaken, maar in combinatie met een CME kan het de zonnewind een krachtige boost geven. Dat bracht de Aurora Borealis in maart naar Arizona.
Filamenten, waaronder een recente zonnetornado en een zonne-polaire vortex
Wanneer magnetische veldlijnen de ruimte in steken, verankeren filamenten van zonnemateriaal ze vaak aan het oppervlak van de zon totdat ze instabiel worden. Op dit punt valt de gloeidraad terug in de richting van de zon of barst uit in de ruimte.
Een gloeidraad die onlangs op de zon ronddraaide, groeide uit tot de hoogte van 14 aardes en kreeg de bijnaam Tornado.
“Een gloeidraad is een gigantische, gedraaide magnetische vernauwing die soms maandenlang boven het oppervlak van de zon zit”, vertelde Mathew Owens, een professor in ruimtefysica aan de Universiteit van Reading, aan Insider nadat de tornado-gloeidraad in maart verscheen.
De magnetische velden die de tornado creëren zijn onzichtbaar. De twister die we zien is het materiaal dat deze velden aan het oppervlak van de zon verankert.
In februari leek een ander gigantisch plasmafilament zich los te maken van de zon en rond de noordpool te wervelen – als een polaire draaikolk. Zo zag het eruit:
Scott McIntosh, een zonnefysicus en associate director van het National Center for Atmospheric Research, vertelde Space.com dat tijdens elke 11-jarige zonnecyclus een zonnelob op dezelfde locatie verschijnt – op de 55e breedtegraad.
Het is waarschijnlijk gerelateerd aan het magnetische veld van de zon, dat elke zonnecyclus omkeert, zei hij, maar het exacte mechanisme dat dit veroorzaakt, is een mysterie.
De toenemende activiteit van de zon is echter geen geheim. De zonnecyclus zal naar verwachting in 2025 zijn hoogtepunt bereiken.
Lees het originele artikel op Business Insider